حمله اخیر پاکستان به ولایت پکتیا در افغانستان موضوعی حساس و پرچالش است که پیامدهای مهمی در حوزه روابط دو کشور و همچنین وضعیت امنیتی منطقه خواهد داشت. در این حمله که به گفته مقامات پاکستانی، با هدف مقابله با نیروهای تحریک طالبان پاکستان (TTP) انجام شد، گزارش‌هایی از تلفات غیرنظامیان از جمله زنان و کودکان منتشر شده است. این موضوع واکنش‌های گسترده‌ای را از سوی افغان‌ها و مقامات مختلف برانگیخته است.
پاکستان ادعا می‌کند که حمله به خاک افغانستان به منظور سرکوب فعالیت‌های تی‌تی‌پی انجام شده است، گروهی که دولت اسلام‌آباد آن را تهدیدی جدی برای امنیت ملی خود می‌داند. با این حال، هدف اصلی پاکستان را می‌توان در چند محور بررسی کرد: فشار بر طالبان برای اقدامات جدی علیه این گروه، نمایش قدرت نظامی و ارسال پیام هشداری به طالبان، و همچنین تلاش برای جلب حمایت داخلی از طریق رویکرد قاطعانه در برابر گروه‌های مسلح.
زلمی خلیل‌زاد، دیپلمات افغان-آمریکایی، در واکنش به این رویداد اظهار کرده است که طالبان احتمالاً به این حمله پاسخ خواهند داد. طالبان برای حفظ اعتبار خود نمی‌توانند چنین اقداماتی را بدون واکنش رها کنند. این واکنش ممکن است شامل حملات مرزی به نیروهای پاکستانی یا تقویت حمایت از گروه‌های مسلح مخالف پاکستان باشد.
از سوی دیگر، بسیاری از افغان‌ها این حمله را تجاوز به حاکمیت ملی خود می‌دانند و واکنش‌های مردمی می‌تواند به گسترش نارضایتی‌ها علیه پاکستان منجر شود.
این حمله می‌تواند به افزایش تنش میان پاکستان و طالبان، تقویت گروه‌های مسلح، و تشدید بی‌ثباتی منطقه‌ای منجر شود. روابط متزلزل میان اسلام‌آباد و کابل احتمالاً پس از این حمله تیره‌تر خواهد شد و در کوتاه‌مدت نیز، طالبان ممکن است پاسخ نظامی محدود یا اقداماتی دیپلماتیک انجام دهند و حتی روابط خود با تی‌تی‌پی را تقویت کنند اما تاثیرات زیادی بر افزایش تنش میان افغانستان و پاکستان خواهد داشت.
لذا این حمله نه تنها به کاهش تهدیدات امنیتی پاکستان کمک نخواهد کرد، بلکه احتمالاً باعث افزایش بی‌ثباتی و تشدید تنش‌ها در منطقه خواهد شد.