راه حل تنش آبی بین ایران و طالبان چیست؟

چند روزی است که بین مقامات کابل و تهران پیام‌هایی در خصوص حقابه ایران از رود هلمند رد و بدل می‌‌شود که حساسیت ها را افزایش داده است . با این حال کماکان این مساله میان دو کشور مبهم مانده و هر کدام استدلال خود را دارند.
واقعیت قضیه این است که کشورهای مانند افغانستان و ایران در مناطق خشک و کم آب قرار گرفته اند که این مساله سبب شد تا قرار دادی بین ایران و افغانستان در سال”۱۳۵۱” هجری شمسی منعقد شود و دولت وقت افغانستان متعهد شد که سالانه در صورتی که آب کافی باشد، حقابه ایران را بدهد. با افزایش خشکالی و ایجاد سدها و بندها این فرایند با کندی مواجه شده گشته و اکنون به چالشی میان دو کشور تبدیل شده‌است.
صرف نظر از اینکه حق با کدام طرف می‌باشد، باید واقعیت های دو کشور و منطقه درنظر گرفته شود و اجازه داده نشود که دشمنان اسلام از آن بهره برداری نموده و تنش را گسترش دهند. امروزه افغانستان در شرایط ناپایدار و بحرانی به سر می‌برد و اضافه شدن مشکلی دیگر بر مصایب آن اوضاع را پیچیده‌تر خواهد ساخت.
منافع سیاسی دو کشور می‌طلبد تا زمینه‌های نزاع و کشمکش از بین برود و با آشکار ساختن واقعیت‌ها به یک اجماع و تفاهم رسید.
دو کشور بیشتر از گذشته نیازمند تفاهم و همراهی می‌باشند و اگر آسیبی به یکی از آن دو وارد گردد، یقینا دیگری نیز آسیب خواهد دید.
با توجه به سوء تفاهمات موجود بین دو کشور بر سر مساله آب، نیاز است تا یک تیم تخصصی که شامل طرف افغانستانی و ایرانی باشد، تشکیل گردد تا موضوع را از نزدیک و با شواهد و قراین بررسی نمایند و نتیجه را به سران کشورهای متبوع خویش اعلام نمایند.
اگر این گزینه (تشکیل تیم تخصصی) با موانعی روبه رو باشد، نیاز است تا یک هیاتی از سوی سازمان ملل به منظور بررسی قضیه، اعزام گردد تا نتیجه تحقیق میدانی خویش را به اشتراک قرار دهند تا بر اساس این گزارش در مورد مشکل به وجود آمده قضاوت درست و منصفانه انجام پذیرد. در این صورت چه اظهارات طالبان و چه مستندات ایران مطابق با واقعیت باشد، روشن خواهد شد.
ضروری است که هم جمهوری اسلامی ایران و هم حکومت طالبان تا روشن شدن حقایق، از افزیش تنش و اظهارات تحریک آمیز خودداری نموده و زمینه را برای تحقیق و بررسی از واقعیت‌های موجود، فراهم سازند.
دست‌های پشت پرده سعی دارند تا بر طبل اختلافات بکوبند و منطقه را به میدان نبرد تبدیل کنند؛ لذا مقامات دو کشور با درایت و هوشمندی موضوعات را تحت اشراف داشته باشند و فرصت را از فتنه‌انگیزان سلب نمایند.
مصالح دو کشور و دو ملت می‌طلبد تا خویشتن‌داری و صبر در راس امور قرار گیرد و در جهت رفع ابهامات، تلاشهای سریع و صریح انجام پذیرد.