به گزارش خبرگزاری معمار؛ صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) روز دوشنبه، ۱۲ جوزا ۱۴۰۴ (۲ جون ۲۰۲۵)، در گزارش تازه‌ای اعلام کرد که نزدیک به چهار میلیون کودک در افغانستان از دسترسی به آموزش محروم‌اند. این گزارش، که وضعیت بحرانی نظام آموزشی در افغانستان را برجسته می‌کند، نگرانی‌های عمیقی را در میان نهادهای بین‌المللی و فعالان حقوق بشر برانگیخته است.
یونیسف در این گزارش، نداشتن ساختمان‌های مناسب برای مکاتب، کمبود آب آشامیدنی سالم، نبود امکانات بهداشتی، و کمبود آموزگاران واجد شرایط، به‌ویژه زنان، را از عوامل اصلی محرومیت کودکان از آموزش دانسته است. این چالش‌ها به‌ویژه در مناطق روستایی، جایی که زیرساخت‌های آموزشی تقریباً وجود ندارد، شدیدتر است.
یوینسف ادامه داد علاوه بر این، موانع اقتصادی به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین مشکلات شناسایی شده است. یونیسف گزارش داده که بسیاری از کودکان به دلیل فقر گسترده ناچار شده‌اند مکتب را ترک کنند و برای کمک به تأمین معیشت خانواده‌های‌شان به کارهای شاقه روی آورند. این وضعیت، به‌ویژه در میان خانواده‌هایی که با ناامنی غذایی و بیکاری دست‌وپنجه نرم می‌کنند، بیش‌تر دیده می‌شود.
با وجود این چالش‌ها، یونیسف اعلام کرده که با حمایت مالی دولت‌های جاپان و کوریای جنوبی، برنامه‌های آموزشی برای آموزگاران و مربیان در چندین ولایت افغانستان راه‌اندازی شده است. این برنامه‌ها شامل بهبود روش‌های تدریس، تهیه طرح‌های درسی، یادگیری فراگیر، مدیریت صنف درسی، و ارتقای سواد و حساب پایه می‌شود. هدف این ابتکارات، تقویت کیفیت آموزش و افزایش دسترسی کودکان به مکاتب است.
یونیسف تأکید کرده که در این برنامه‌ها، توجه ویژه‌ای به زنان آموزگار شده است. این نهاد معتقد است که افزایش حضور زنان به‌عنوان آموزگاران دوره ابتدایی، به بهبود حضور دختران در مکاتب کمک می‌کند. در بسیاری از مناطق افغانستان، والدین به دلایل فرهنگی ترجیح می‌دهند که دختران‌شان از آموزگاران زن آموزش ببینند. این امر به‌ویژه در شرایطی که طالبان محدودیت‌های شدیدی بر آموزش دختران، به‌ویژه پس از صنف ششم، اعمال کرده‌اند، اهمیت بیش‌تری یافته است.
یونیسف از جامعه جهانی و طالبان خواسته است تا برای رفع این چالش‌ها و فراهم کردن زمینه آموزش برای همه کودکان، اقدامات فوری و مؤثر انجام دهند. این نهاد تأکید کرده که آموزش نه‌تنها یک حق اساسی است، بلکه کلید توسعه پایدار، کاهش فقر، و تقویت ثبات در افغانستان محسوب می‌شود.
