به گزارش خبرگزاری معمار؛کنسرسیوم مرزی، متشکل از سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM)، شورای پناهندگان دانمارک و فدراسیون بین‌المللی جمعیت‌های صلیب سرخ، روز دوشنبه، ۹ سرطان ۱۴۰۴، در گزارش جدیدی اعلام کرد که در بازه زمانی ۱۸ تا ۲۴ می ۲۰۲۵، بیش از ۱۱,۳۰۰ مهاجر افغانستانی به‌صورت اجباری و داوطلبانه از پاکستان به افغانستان اخراج شده‌اند. این گزارش نشان می‌دهد که از این تعداد، ۷۳ درصد شامل افراد بدون مدرک و دارندگان کارت شهروندی افغان (ACC) و ۲۷ درصد دارندگان کارت ثبت‌نام (PoR) و سایر بازگشت‌کنندگان بوده‌اند.
بر اساس این گزارش، بیش از ۲,۸۰۰ نفر، معادل ۳۴ درصد کل اخراج‌شدگان، به‌صورت اجباری و بدون در نظر گرفتن وضعیت آسیب‌پذیری‌شان از پاکستان اخراج شده‌اند. این گروه شامل افراد بدون مدرک و دارندگان کارت ACC هستند که از گذرگاه‌های مرزی تورخم و سپین‌بولدک وارد افغانستان شده‌اند.
سازمان بین‌المللی مهاجرت پیش‌تر گزارش داده بود که از ابتدای سال ۲۰۲۵ تا ۲۴ می، بیش از ۱۷۷,۰۰۰ مهاجر افغانستانی از پاکستان اخراج شده‌اند که بخش قابل توجهی از آن‌ها به دلیل فقدان مدارک اقامتی یا فشارهای مقامات پاکستانی مجبور به بازگشت شده‌اند. این سازمان همچنین هشدار داده که اخراج‌های گسترده، به‌ویژه در شرایط کاهش کمک‌های بین‌المللی، می‌تواند بحران انسانی در افغانستان را تشدید کند.
اخراج مهاجران افغانستانی از پاکستان از نوامبر ۲۰۲۳ شدت گرفته و در مرحله دوم از اپریل ۲۰۲۵، حتی مهاجرانی که کارت شهروندی (ACC) دارند نیز هدف قرار گرفته‌اند. وزارت داخله پاکستان اعلام کرده که در مرحله سوم، از جولای ۲۰۲۵، مهاجران دارای کارت ثبت‌نام (PoR) نیز اخراج خواهند شد، مگر اینکه تا ۳۰ جون به‌صورت داوطلبانه این کشور را ترک کنند.
سازمان‌های حقوق بشری، از جمله عفو بین‌الملل، این اخراج‌های اجباری را نقض قوانین بین‌المللی پناهندگان و اصل عدم بازگرداندن (Non-Refoulement) دانسته و خواستار توقف فوری آن شده‌اند. این نهادها تأکید کرده‌اند که بسیاری از مهاجران بازگشتی، به‌ویژه زنان و کودکان، در افغانستان با خطراتی چون فقر، ناامنی و محدودیت‌های شدید حقوق اولیه مواجه‌اند.
وزارت مهاجرین و عودت‌کنندگان طالبان نیز اعلام کرده که برای مدیریت بازگشت‌کنندگان، اردوگاه‌های موقتی در گذرگاه‌های مرزی ایجاد کرده و از نهادهای بین‌المللی درخواست کمک‌های بیشتری کرده است. با این حال، ظرفیت محدود این اردوگاه‌ها و کمبود منابع، چالش‌های جدی برای اسکان و حمایت از این مهاجران ایجاد کرده است.
