به گزارش خبرگزاری معمار؛ برخی از زنان در ولسوالی «خاک افغان» ولایت زابل می‌گویند که پس از قطع کمک‌های خارجی، دسترسی آن‌ها به خدمات صحی، به‌ویژه در بخش زنان و زایمان، به‌شدت کاهش یافته است.
این زنان می‌گویند در نبود کلینیک‌های فعال و نبود داکتران و قابله‌ها، ناگزیرند بیماری‌های مربوط به زایمان را به‌صورت بومی و با کمک دایه‌های محلی درمان کنند؛ امری که به گفته‌ی آنان، جان مادران و نوزادان را در معرض خطر قرار داده است.
به گفته آنان، «وقتی‌که ما به بیماری‌های زایمان مبتلا می‌شویم، باید نزد قابله برویم، اما آن‌ها دوا ندارند و وضعیت مریضان ما خیلی خراب است. درمان نمی‌شویم.»
به گفته این زنان، پس از مسدود شدن مراکز صحی مرتبط با سازمان‌های بین‌المللی، هیچ خدمات بهداشتی یا مشوره درمانی در اختیار آنان قرار ندارد.
آنان هم‌چنان می افزایند عدم دسترسی به تغذیه مناسب در هنگام بارداری و شیردهی نیز یکی دلایل است که با آن دست و پنجه نرم می کنند.
پس از روی‌کار آمدن طالبان و توقف بخش زیادی از کمک‌های خارجی، هزاران مرکز صحی رایگان در سراسر افغانستان، به‌ویژه در مناطق روستایی، مسدود شده‌اند. این روند، میلیون‌ها شهروند به‌ویژه زنان را از خدمات اولیه بهداشتی محروم کرده است.