به گزارش خبرگزاری معمار؛ شماری از باشنده‌گان کابل می‌گویند که در سایه فقر، بیکاری و فروپاشی نظام صحی، ناگزیر به خوددرمانی روی آورده‌اند. آنان بدون مراجعه به پزشک، داروهایی را مستقیماً از داروخانه‌ها تهیه و مصرف می‌کنند تا هزینه‌های درمان را کاهش دهند.
آنان می افزایند : «برای ما که نان شب نداریم، رفتن نزد داکتر یک آرزو شده. با دواهایی که از قبل می‌شناسیم، خود را تداوی می‌کنیم.»
به گفته آنان، داروهایی چون پراستامول، بروفین، دیکلوفنک، آسپرین، آموکسی‌سیلین، سیپروفلوکساسین، آزیترومایسین و مترونیدازول بدون نسخه پزشک و به‌گونه روزمره در میان مردم مصرف می‌شوند.
در همین حال، پزشکان هشدار داده‌اند که مصرف خودسرانه دواها سبب مقاومت دارویی، عوارض جانبی جدی و افزایش بیماری‌های ناشناخته جدید شده است.
از سوی دیگر، فروپاشی نظام صحی در کشور روند درمان را دشوارتر ساخته است. سازمان جهانی صحت اعلام کرده که پس از قطع کمک‌های امریکا، ۲۰۲ مرکز صحی در ۲۸ ولایت افغانستان بسته شده و حدود ۱.۸ میلیون نفر از خدمات ضروری صحی محروم شده‌اند.
سازمان «ایمرجنسی» نیز با هشدار درباره بحران فزاینده اقتصادی و محدودیت‌های شدید بر کار زنان گفته است که نظام صحی افغانستان در آستانه فروپاشی کامل قرار دارد و آینده آن بسیار نگران‌کننده است.