به گزارش خبرگزاری معمار؛ همزمان با روز جهانی ورزش برای صلح و توسعه (۶ اپریل)، زنان ورزشکار افغانستان خواستار پایان ممنوعیت ورزش زنان از سوی طالبان و تضمین مشارکت آزاد، ایمن و برابر در فعالیت‌های ورزشی شدند.
این محدودیت‌ها نه تنها زنان داخل افغانستان را متأثر ساخته، بلکه ورزشکاران زن در تبعید را نیز با مشکل روبه‌رو کرده است. تیم کریکت زنان افغانستان در استرالیا هنوز در بازی رسمی شرکت نکرده و تیم فوتبال زنان در تبعید نیز به دلیل عدم تأیید فدراسیون تحت کنترل طالبان، از سوی فیفا به رسمیت شناخته نشده است.
شازیه عتیقی، ورزشکار پیشین افغانستان، ممنوعیت ورزش زنان را یکی از بارزترین نمونه‌های ظلم اجتماعی خواند و گفت که طالبان با بستن درهای ورزش، زنان را به انزوا کشانده و از زندگی سالم محروم کرده‌اند.
سکینه خالقی، که در افغانستان به ورزش ایروبیک مشغول بود، از حملات طالبان به باشگاه‌های ورزشی شکایت کرد و گفت همه باید از حق اولیه ورزش برخوردار باشند. یک زن جودوکار افغان در پاکستان نیز که به دلایل امنیتی نامش را فاش نکرد، محرومیت زنان از ورزش را عامل افسردگی، اضطراب و نابرابری جنسیتی دانست.
طالبان نزدیک به چهار سال است که زنان و دختران را از ورزش محروم کرده‌اند.
اتحادیه اروپا به مناسبت این روز، در یادداشتی در شبکه اجتماعی اکس نوشت: «از ابتکاراتی که سلامت، رفاه و همبستگی اجتماعی را از طریق ورزش در افغانستان ترویج می‌دهند، استقبال می‌کنیم.»
این اتحادیه در ادامه یادداشت خود به نقش مؤثر ورزش در تقویت درک متقابل و ارتقای رفاه اشاره کرده است. این در حالی است که طالبان زنان را از فعالیت‌های ورزشی در افغانستان منع کرده‌اند.
سازمان ملل متحد در ماه اگست سال ۲۰۱۳، ششم اپریل را به‌عنوان «روز جهانی ورزش برای توسعه و صلح» نام‌گذاری کرد. از آن زمان، هر سال این روز برای گرامیداشت نقش ورزش در ایجاد تغییرات مثبت در سراسر جهان برگزار می‌شود.
