به گزارش خبرگزاری معمار؛ دفتر هماهنگی امور بشردوستانه ملل متحد (اوچا) در گزارش تازه‌ای با عنوان «تحلیل شکاف پاسخگویی بشردوستانه افغانستان ۲۰۲۴» اعلام کرد که کمبود بودجه‌ای به مبلغ ۱.۴۳ میلیارد دالر، تلاش‌های امدادرسانی در افغانستان را با خطر جدی مواجه کرده است. این نهاد گزارش داد که در سال ۲۰۲۴، تنها ۵۳ درصد از بودجه درخواستی ۳.۰۶ میلیارد دالری برای برنامه پاسخگویی بشردوستانه تأمین شده و شکاف مالی باقی‌مانده، ارائه خدمات حیاتی را مختل کرده است.
بر اساس گزارش اوچا، شرکای بشردوستانه در سال گذشته موفق شدند به ۲۲.۴ میلیون نفر در سراسر افغانستان حداقل یک نوع کمک ارائه دهند که از هدف اولیه ۱۷.۳ میلیون نفر فراتر رفته است. در مناطق با سطح بحران بالا، 29 درصد از جمعیت هدف تحت پوشش قرار گرفتند. با این حال، نابرابری در نوع خدمات ارائه‌شده چالش بزرگی ایجاد کرده است. حدود ۶۷ درصد از دریافت‌کنندگان، صرفاً کمک غذایی دریافت کرده‌اند که اغلب با جیره‌های کاهش‌یافته و دفعات کمتر توزیع شده است.
اوچا گزارش داد که تنها ۳.۱ میلیون نفر، معادل ۴۱ درصد از هدف ۷.۶ میلیون نفر در ماه، در بخش‌های کلیدی مانند آب، بهداشت، آموزش یا سرپناه اضطراری حمایت شده‌اند. این کمبود بودجه، به‌ویژه در بخش آب و بهداشت، خطر شیوع بیماری‌های واگیر، سوءتغذیه و مرگ‌ومیرهای قابل پیشگیری را افزایش داده است. برای مثال، ۳۹ درصد خانوارهای افغان با کمبود آب مواجه‌اند و ۲۳ درصد به آب تصفیه‌نشده وابسته هستند.
تا پایان دسامبر ۲۰۲۴، تنها ۴۷ درصد از بودجه درخواستی تأمین شده بود که با تعهدات جدید در ماه‌های اولیه ۲۰۲۵ به ۵۳ درصد (۱.۶۳ میلیارد دالر) رسید. همچنین ۴۱۲.۵ میلیون دالر از منابع باقی‌مانده سال ۲۰۲۳ به این مبلغ افزوده شد، اما همچنان برای پوشش کامل نیازها کافی نبود.
اوچا هشدار داده که ادامه این وضعیت، به‌ویژه در سال ۲۰۲۵ که ۲۲.۹ میلیون نفر در افغانستان به کمک نیاز دارند، می‌تواند به تعطیلی بیشتر مراکز بهداشتی (بیش از ۴۰۰ مرکز تاکنون تعطیل شده‌اند)، کاهش دسترسی به آب پاک و توقف برنامه‌های آموزشی منجر شود. این نهاد از جامعه جهانی خواست تا با تأمین فوری بودجه، از شکست تلاش‌های بشردوستانه جلوگیری کند.
این گزارش همچنین به تأثیرات جانبی مانند کوج گسترده بازگشت مهاجران اشاره کرد که فشار بر منابع محلی را افزایش داده و خطر تنش‌های اجتماعی را بالا برده است. اوچا تأکید کرد که بدون بودجه کافی، اولویت‌بندی کمک‌ها به بخش‌های حیاتی مانند صحت، تغذیه و سرپناه غیرممکن خواهد بود و میلیون‌ها شهروند افغان در معرض خطر گرسنگی، بیماری و بی‌سرپناهی قرار خواهند گرفت.