به گزارش خبرگزاری معمار؛ الجزیره در تازه‌ترین تحلیل خود به بحران‌های ادامه‌دار افغانستان پرداخته و هشدار داده است که این کشور نباید به دست فراموشی سپرده شود.
الجزیره تاکید می‌کند که افغانستان با مشکلات گوناگون دست‌وپنجه نرم می‌کند، اما در سایه بحران‌های دیگر جهان مانند جنگ در غزه، سودان و اوکراین، توجه بین‌المللی به این کشور کمرنگ شده است.
این خبرگزاری اشاره دارد که در سال ۲۰۲۴، حدود ۲۳.۷ میلیون نفر در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز داشتند. این کشور در میان کشورهای با بیشترین جمعیت دچار ناامنی غذایی، در رتبه چهارم قرار دارد.
بر اساس این گزارش، ۱۲.۴ میلیون شهروند افغانستان نمی‌دانند وعده غذایی بعدی‌شان از کجا تهیه خواهد شد. افزون بر این، حدود ۸۰ درصد خانواده‌ها با کمتر از یک دلار در روز برای هر نفر زندگی می‌کنند و نزدیک به چهار میلیون کودک، زنان باردار و مادران شیرده دچار سوءتغذیه هستند.
الجزیره تاکید می‌کند که این شرایط وخیم با بلایای طبیعی مکرر و کمبود منابع اقتصادی تشدید شده است. همچنین بازگشت اجباری مهاجران افغان از پاکستان، بحران بیکاری را دو برابر کرده و فشار بیشتری بر اقتصاد افغانستان وارد کرده است.
سازمان بین‌المللی مهاجرت اعلام کرده است که از سال ۲۰۲۰ تاکنون حدود هشت میلیون افغان کشور را ترک کرده‌اند. این رقم نشان‌دهنده ناتوانی دولت و جامعه بین‌الملل در ایجاد ثبات و فرصت‌های اقتصادی برای شهروندان افغانستان است.
با این وجود، افغانستان به ندرت در تیترهای خبری بین‌المللی دیده می‌شود و این وضعیت، به باور الجزیره، دردناک است. این کشور به اقدام‌های معنادار نیاز دارد تا بتواند از وضعیت بحرانی فعلی خارج شود.
در ادامه گزارش آمده است که برای مقابله با فقر و گرسنگی، جامعه جهانی باید به راه‌حل‌های بلندمدت و پایدار توجه کند. این راه‌حل‌ها شامل:
- ساخت کانال‌ها و سدهای آبیاری
- توسعه زراعت و مالداری
- بهبود زیرساخت‌ها و ایجاد شغل
این اقدامات می‌تواند به مردم روستایی کمک کند تا در محل زندگی خود بمانند، زمین‌های خود را آباد کنند و آینده بهتری برای فرزندان‌شان بسازند. توسعه مناطق روستایی همچنین فشار جمعیتی بر شهرها را کاهش داده و به توسعه پایدار کمک خواهد کرد.
الجزیره در پایان یادآور می‌شود که جامعه جهانی باید به بحران افغانستان به عنوان یک اولویت فوری نگاه کند. بی‌توجهی به این کشور می‌تواند به بی‌ثباتی بیشتر در منطقه منجر شود. سرمایه‌گذاری بر پروژه‌های توسعه‌ای و حمایت بشردوستانه پایدار، تنها راه خروج افغانستان از بحران است.
