یادداشت

مهم‌ترین پیامدهای خشکسالی، افزایش مهاجرت داخلی و خارجی است. بسیاری از خانواده‌ها که معیشتشان وابسته به کشاورزی و دامداری است، به دلیل کمبود آب و کاهش تولیدات زراعی، مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند. این مهاجرت‌های اجباری نه تنها باعث افزایش جمعیت در شهرها و فشار بر زیرساخت‌های شهری می‌شود، بلکه با افزایش نرخ بیکاری، فقر و مشکلات اجتماعی همراه خواهد بود.

افغانستان، با داشتن منابع عظیم طبیعی، می‌توانست یکی از کشورهای پیشرفته و ثروتمند منطقه باشد، اما رهبران فاسد، جنگ‌سالاران، و سیاست‌مداران خائن، آن را به ویرانه‌ای تبدیل کردند. از حامد کرزی و تیم فاسدش گرفته تا اشرف غنی و حلقه‌ی مافیایی‌اش، از جنگ‌سالاران گرفته تا طالبان، همه در این فاجعه مقصرند.

به طور کلی اعلام عفو عمومی از سوی طالبان، بدون ایجاد سازوکارهای اجرایی شفاف و قابل اعتماد، نمی‌تواند تضمین‌کننده امنیت مقامات و کارکنان دولت پیشین باشد. تا زمانی که طالبان در عمل به تعهدات خود پایبند نباشند و برخوردهای خشونت‌آمیز علیه مخالفان سابق متوقف نشود، اعتمادسازی میان حکومت و مردم امکان‌پذیر نخواهد بود.

افغانستان کشوری با ساختار اجتماعی به شدت سنتی است، جایی که بسیاری از خانواده‌ها اجازه نمی‌دهند زنانشان توسط پزشک مرد معاینه شوند. این مسئله باعث می‌شود که زنان بیمار از مراجعه به مراکز درمانی خودداری کرده و در نتیجه، میزان مرگ‌ومیر زنان، خصوصاً در دوران بارداری و زایمان، به‌شدت افزایش یابد. از دست رفتن کادر درمانی زن به این معناست که در آینده نه‌چندان دور، افغانستان با یک فاجعه بهداشتی مواجه خواهد شد که جان هزاران زن و کودک را خواهد گرفت.

برای مقابله با بحران آلودگی هوا، باید مجموعه‌ای از راهکارهای کوتاه‌مدت و بلندمدت اجرا شود. یکی از اقدامات ضروری، بهبود کیفیت سوخت‌های مورد استفاده در منازل و وسایل نقلیه است. توزیع سوخت‌های پاک و جایگزینی منابع انرژی ناپایدار با انرژی‌های تجدیدپذیر می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر کاهش آلاینده‌ها داشته باشد.