یادداشت

باید گفت، گرچه رشد اقتصادی ۲.۵ درصدی می‌تواند نشانه‌ای از انطباق نسبی اقتصاد افغانستان با شرایط جدید تلقی شود، اما در غیاب اصلاحات ساختاری، توسعه زیرساخت‌ها، مقابله با فقر و بهبود وضعیت نظام مالی، این رشد نمی‌تواند پایداری لازم را داشته باشد.

هجوم هزاران کودک بی‌خانمان، حکومت و جامعه را در برابر آزمونی بزرگ قرار داده است. اگر امروز برای این بحران برنامه‌ریزی نشود، فردا شاید با نسلی از جوانانی روبه‌رو باشیم که نه آموزش دیده‌اند، نه تعلق اجتماعی دارند، و نه چشم‌انداز روشنی برای آینده.

ملت افغانستان بار دیگر قربانی تصمیم‌هایی شده‌اند که نه در داخل کشور و نه به نفع مردم گرفته شده‌اند. آمریکا با بی‌اعتنایی به سرنوشت تجهیزات رهاشده، و طالبان با سوء‌مدیریت و عدم پاسخ‌گویی، مشترکاً شرایطی را فراهم کرده‌اند که در آن، امنیت ملی افغانستان به کالایی در بازارهای سیاه تبدیل شده است.