پاکستان

در حال حاضر، عمده‌ترین تاکتیکی که استراتژیست‌های سیاسی و نظامی پاکستان در قبال افغانستان از آن بهره می‌گیرند، راه‌اندازی کمپاین و پروژه «افغانستان‌هراسی» در محافل منطقه‌ای و جهانی است ...

اگر طالبان واقعاً مستقل بودند، پس در دو دهه گذشته چرا رهبرانشان در پاکستان مستقر بودند و از آنجا عملیات تروریستی خود را هدایت می‌کردند؟

با توجه به سیاست‌های منفی پاکستان در قبال افغانستان طی نیم قرن اخیر، بعید به نظر می‌رسد که سیاسیون کشور بار دیگر در دام سیاست‌های مقطعی و مشکوک پاکستان بیفتند که پیش از این هم حاصل آن چیزی جز بی‌ثباتی، بحران و منازعه در افغانستان نبوده است.

پاکستان درحالی از تجهیز مخالفان مسلحش با اسلحه خارجی در افغانستان ابراز نگرانی می‌کند که آن کشور سال‌ها مشغول ترانزیت سلاح غیرقانونی به افغانستان بوده و با تجهیز گروه‌های مخالف دولت مرکزی، همواره نقش مخربی در ایجاد ناامنی، هرج و حتی سقوط نظام‌ها در افغانستان ایفا کرده است.

مقام‌های پاکستانی هم با استفاده از این نقطه ضعف بارها در محافل داخلی و بین‌المللی نهایت استفاده را برده و تلاش کرده‌اند از این طریق وجهه حکومت طالبان را در انظار بین‌المللی تخریب کنند ...

برخی ناظران معتقدند که بحران امنیتی و اقتصادی پاکستان در سال‌های اخیر دولت آن کشور را تحت تاثیر قرار داده و دولت برای کاهش حجم فشار هرازگاهی به کشاندن افکار عمومی به مسئله مهاجرت و افغانستان‌هراسی روی آورده است.

یکی از مسایلی که از دیرباز نقطه اختلاف و منازعه میان افغانستان و پاکستان بوده «خط دیورند» و مرز فعلی میان دو کشور است که هر دو طرف دیدگاه‌های مختلفی در این باره مطرح می‌کنند.