طالبان

نشست‌های ویانا در پی بازگشت طالبان به قدرت، با واکنش‌های متفاوتی روبرو شده است. طرفداران این نشست‌ها، آن‌ها را گامی به سوی حل بحران افغانستان و ایجاد یک افغانستان دموکراتیک می‌دانند و بر هماهنگی و گفتگو در این روند تاکید می‌کنند.اما منتقدان، این نشست‌ها را فاقد دستاورد ملموس و ناکام در برآوردن انتظارات مردم افغانستان می‌دانند.

در این برنامه به بررسی دلایل و پیامدهای سقوط سه‌پله‌ای افغانستان در شاخص مبارزه با فساد و تأثیر آن بر اقتصاد و جامعه پرداخته می‌شود.

تشدید حملات تروریستی در افغانستان تحت تاثیر بازی‌های جهانی هم قرار دارد و طبق برخی گزارش‌ها، شاخه خراسان گروه تروریستی داعش با حمایت غرب در صدد ناامن‌سازی افغانستان زیر اداره طالبان برآمده است.

در حال حاضر، عمده‌ترین تاکتیکی که استراتژیست‌های سیاسی و نظامی پاکستان در قبال افغانستان از آن بهره می‌گیرند، راه‌اندازی کمپاین و پروژه «افغانستان‌هراسی» در محافل منطقه‌ای و جهانی است ...

در حال حاضر، رسیدگی به معضل گرسنگی و قحطی در افغانستان نیازمند توجه فوری حکومت طالبان است. هرگونه بی‌توجهی یا اقدام دیرهنگام در این زمینه می‌تواند منجر به بروز فاجعه انسانی در کشور شود.

نبود حاکمیت قانون و اراده جدی حاکمیت برای جلوگیری از فساد و مبارزه با آن در افغانستان، از دلایل عمده گسترش فساد در بدنه حکومت‌ها در این مدت به حساب می‌آید.

با این همه، تمرکز بیش از حد پیمان امنیت جمعی و سران برخی کشورهای آسیای میانه روی این موضوع که گویا تهدیدات تروریستی در منطقه عمدتا به جغرافیای افغانستان محدود می‌شود، تا حد زیادی اغراق‌آمیز، گمراه‌کننده و نوعی سیاه‌نمایی اوضاع افغانستان به نظر می‌رسد؛ چه این که طی سال‌های اخیر امنیت عمومی در این کشور بهبود یافته و با گروه‌های تروریستی که اهداف و افکار توسعه‌طلبانه ایدئولوژیک دارند هم تا حدودی برخورد شده است.

آنچه اکنون در گام نخستین نیاز مبرم احساس می‌شود دیپلماسی فعال حکومت طالبان در روابط با چین است که از طریق آن توجه مقام‌ها در بجینگ را به سرمایه‌گذاری در این کریدور جلب کند.