طالبان

فقدان یک دورنمای روشن و استراتژیک از سوی مخالفان که بتواند مردم را به سوی تغییر سوق دهد، همراه با محدودیت‌های گوناگون طالبان در داخل، چشم‌انداز موفقیت مخالفان را در کوتاه‌مدت کم‌رنگ کرده است و بدون تحول اساسی در این عوامل، تغییر وضعیت برای مخالفان طالبان دشوار به نظر می‌رسد.

عدم پایبندی طالبان به تعهدات بین‌المللی، افغانستان را از فرصت‌های مشارکت در نظام جهانی محروم ساخته و پیامدهای ناگواری برای مردم و امنیت منطقه به دنبال داشته است.

در تحلیل علل بحران بشری امروز افغانستان، نمی‌توان از مسئولیت طالبان به‌عنوان حاکمان کنونی چشم‌پوشی کرد. سیاست‌های محدودکننده این گروه، از جمله ممانعت از فعالیت آزادانه سازمان‌های امدادی و اعمال محدودیت بر حقوق زنان و اقلیت‌ها، دسترسی به کمک‌ها و خدمات اساسی را دشوار ساخته است.

ریشه‌های بحران کنونی پاکستان را می‌توان از زاویه‌ای در سیاست‌های خارجی این کشور بررسی کرد. در واقع، حمایت تاریخی اسلام‌آباد از گروه‌های تندرو طی نیم قرن گذشته، به‌عنوان ابزاری استراتژیک برای پیشبرد اهداف منطقه‌ای این کشور طراحی شده بود.

موضوع سلاح‌های به‌جا‌مانده از امریکا در افغانستان بار دیگر به یکی از محورهای اصلی تنش‌ها در روابط میان ایالات متحده و حکومت سرپرست طالبان تبدیل شده است.

گرانی در بازارهای افغانستان به پدیده‌ای مداوم و طاقت‌فرسا تبدیل شده که زندگی روزمره مردم را تحت تأثیر قرار داده است. این معضل اقتصادی که با فقر فزاینده و بیکاری گسترده همراه شده، فشار مضاعفی بر شانه‌های جامعه‌ای تحمیل کرده که پیش‌تر نیز با چالش‌های متعددی دست‌وپنجه نرم می‌کرد.

اقدامات تروریستی و انتحاری نه‌تنها به‌زیان مردم بی‌دفاع افغانستان است بلکه به‌نوعی نیز به بذر افراط‌گرایی و خشونت در منطقه دامن می‌زند. افغانستان، کشوری که مردمانش تنها به‌دنبال صلح و امنیت‌اند، بیش از دو دهه است که در این چرخه معیوب گرفتار شده‌اند.