طالبان

لویه جرگه در تاریخ افغانستان به‌عنوان سازوکاری قبیله‌ای برای تصمیم‌گیری‌های کلان، از انتخاب رهبران تا تدوین قوانین، شناخته شده است...

مقام‌های پاکستان در سه سال گذشته بارها اتهامات مشابهی را علیه کابل مطرح کرده و ادعا نموده‌اند که ناامنی‌ها و حملات مرگبار در کشورشان از خاک افغانستان تحت حاکمیت طالبان سرچشمه می‌گیرد.

فقدان یک دورنمای روشن و استراتژیک از سوی مخالفان که بتواند مردم را به سوی تغییر سوق دهد، همراه با محدودیت‌های گوناگون طالبان در داخل، چشم‌انداز موفقیت مخالفان را در کوتاه‌مدت کم‌رنگ کرده است و بدون تحول اساسی در این عوامل، تغییر وضعیت برای مخالفان طالبان دشوار به نظر می‌رسد.

عدم پایبندی طالبان به تعهدات بین‌المللی، افغانستان را از فرصت‌های مشارکت در نظام جهانی محروم ساخته و پیامدهای ناگواری برای مردم و امنیت منطقه به دنبال داشته است.

در تحلیل علل بحران بشری امروز افغانستان، نمی‌توان از مسئولیت طالبان به‌عنوان حاکمان کنونی چشم‌پوشی کرد. سیاست‌های محدودکننده این گروه، از جمله ممانعت از فعالیت آزادانه سازمان‌های امدادی و اعمال محدودیت بر حقوق زنان و اقلیت‌ها، دسترسی به کمک‌ها و خدمات اساسی را دشوار ساخته است.

ریشه‌های بحران کنونی پاکستان را می‌توان از زاویه‌ای در سیاست‌های خارجی این کشور بررسی کرد. در واقع، حمایت تاریخی اسلام‌آباد از گروه‌های تندرو طی نیم قرن گذشته، به‌عنوان ابزاری استراتژیک برای پیشبرد اهداف منطقه‌ای این کشور طراحی شده بود.