په شپږو ورځو کې، اسراییل د زرګونو مربع کیلومتره عربي خاورې اشغال کړ؛ مګر دا ځل، تاریخ ځان تکرار نه کړ؛ دا برعکس شو!
د منځني ختیځ معاصر تاریخ د هغه رژیم د راڅرګندیدو صحنه ده چې د لومړۍ ورځې څخه د ترهګرۍ، اشغال او نظامي فریب پر بنسټ ولاړ و: صهیونیسټ رژیم.
د ۱۹۶۷ کال په جون کې، اسراییلو یو له خورا پراخو استخباراتي او هدفي وژنو عملیاتو څخه ترسره کړ، د جګړې له پیل څخه دمخه یې د عربي پوځونو ډیری قوماندانان او لوړ پوړي افسران په فزیکي توګه له منځه یوړل.
او پداسې حال کې چې نړۍ په ملګرو ملتونو کې د لفظي جګړو په لیدو بوخته وه، اسراییلو د جون په پنځمه سهار په مصر، سوریه او اردن باندې د ناڅاپي برید سره شپږ ورځنۍ جګړه پیل کړه.
د دې برید پایله د سینا دښته، لویدیځه غاړه، د جولان لوړې او ختیځ بیت المقدس اشغال و؛ او نړۍ یو ځل بیا د دې ښکاره تیري ننداره کوونکې شوه.
په دې جګړه کې د اسراییلو طریقه دا وه چې یو فورمول تکرار کړي: مخکې له مخکې وژنه، جګړه، اشغال، او بیا په رسنیو کې د مظلومانو انځورول.
په شپږو ورځو کې، اسراییل د عربي خاورې زرګونه مربع کیلومتره ځمکه ونیوله؛ نه یوازې د پوځي ځواک سره، بلکې د ځینو لویدیځو حکومتونو د خیانت او همکارۍ او د ځینو عربي شخصیتونو د داخلي خیانت سره.
له هغه وخت راهیسې، صهیونیزم نړۍ ته ښوونه کړې چې د ژوندي پاتې کیدو یوازینۍ لاره د دوامداره وینې تویولو له لارې ده.
او نن: تاریخ ځان تکراروي، مګر دا ځل په ایران کې
د امریکا سره د ایران د حساسو خبرو اترو په مینځ کې، صهیونیسټ رژیم په سمه توګه د 1967 کال ورته پلان پلي کړ.
د پټو عملیاتو له لارې، یې د ایران یو شمیر لوړ پوړي پوځي قوماندانان او دفاعي ساینس پوهان ووژل.
او بیا، په ناڅاپي برید کې، یې په توغندیو او ډرونونو سره په ایران کې استوګنې او نظامي سیمې په نښه کړې.
مګر دا ځل، تاریخ ځان تکرار نه کړ؛ دا برعکس شو!
د استخباراتي ځواک او ستراتیژیک چمتووالي په تکیه کولو سره، د ایران اسلامي جمهوریت د “وعده صادق ۳” عملیاتو سره په ۲۴ ساعتونو کې نړۍ حیرانه کړه.
د برید ډرونونه، د هایپرسونیک توغندیو نښه کول، او د مقاومت له محور څخه همغږي غبرګون د اشغال شویو سیمو ژورو ته ننوتل او د تل ابیب او حیفا زړونه یې ولړزول.
د ایران د اسلامي جمهوریت مشر، آیت الله خامنه ای، د اسلامي ملت هوښیار مشر، د ارامۍ او واک په اوج کې، نه یوازې د مشروع دفاع امر صادر کړ، بلکې د خپل ستراتیژیک توازن سره یې صحنه د غبرګوني جګړې څخه د هوښیار مخنیوي ډګر ته بدله کړه.
له بلې خوا، صهیونیسټانو، په فلسطین، لبنان، یمن او سوریه کې د لسیزو جرمونو وروسته، اوس د لومړي ځل لپاره ریښتینی وحشت وخوړ؛ اسراییلي اتباع په آنلاین خپرو شویو ویډیوګانو کې د ایران له خلکو څخه بخښنه غواړي، او د اسراییلو پوځ، د خپلو ملیارد ډالرو وسلو سره سره، د ایران د بریدونو په سمه توګه د مخنیوي توان نلري، معلوماتي او نظامي خنډ ته رسیږي. دا جګړه یوازې د ایران او اسراییلو ترمنځ جګړه نه ده.
دا جګړه د “حق او باطل” ترمنځ جګړه ده؛ د یو وفادار، خپلواک، باعزته او مقاومت لرونکي ملت ترمنځ د هغه رژیم په وړاندې چې خپل شتون یې د خلکو د کورونو په کنډوالو جوړ کړی دی، مقابله ده.
نن ورځ، د اروپا او امریکا خلک، حتی په نیویارک، لندن او برلین کې، په سړکونو کې چیغې وهي: موږ د ایران د مشروع دفاع حق ملاتړ کوو. صهیونیزم ترهګري او د ماشومانو وژنه ده. امریکا باید د اسراییلو او ایران ترمنځ په جګړه کې مداخله ونه کړي.
د ملتونو بیدارۍ د اسراییلو د مشروعیت پروژه له منځه یوړه. د ملګرو ملتونو د منشور د ۵۱ مادې له مخې، د ایران دفاع په بشپړه توګه مشروع وه.
د اسلامي فقهې له نظره، د ژوند، ځمکې او خلکو دفاع نه یوازې یو حق دی، بلکې یو مذهبي او ملي مکلفیت هم دی.
د جګړې په ډګر کې، ایران ثابته کړه چې د ټیکنالوژۍ په دوره کې، د لږترلږه تلفاتو سره، دا په سیمه کې غوره ځواک کیدای شي.
د اسراییلو د مرکزونو څخه دقیق معلومات د ایران د استخباراتي برترۍ نښه ده. د خلکو ملاتړ، ملي یووالي، او د مشرتابه لارښوونه د ایران سیاسي او ټولنیز ظرفیت په ګوته کوي.
اسراییل په ۱۹۶۷ کال کې د شپږو ورځو په برید سره عربي نړۍ ته سپکاوی وکړ. خو په ۲۰۲۵ کال کې، د غلطې محاسبې سره، د شپږو ساعتونو څخه په کم وخت کې د ایران لخوا په ډیر بد ډول سپکاوی شو.
اوس، د اسراییلو د نه ماتېدو افسانه ماته شوې ده.
د ترهګرۍ او دوکې بنسټونه مات شوي دي، او نړۍ ایران ته ګوري.
پدې جګړه کې، ایران د ایمان او صبر سمبول دی، او اسراییل د ترهګرۍ او سقوط مجسم دی. دا یو حقیقت دی چې حتی د ایران دښمنان نن ورځ اعتراف کوي.
لیکوال: ز. نظري
