یادداشت

نباید فراموش کرد که هوای آلوده تنها یک مشکل طبیعی نیست، بلکه محصول مستقیم تصمیمات سیاسی، اقتصادی و مدیریتی است. اگر سیاست‌های کوتاه‌مدت جایگزین برنامه‌ریزی راهبردی شود، اگر منافع اقتصادی بر سلامت عمومی اولویت پیدا کند، بحران محیط زیست روزبه‌روز عمیق‌تر خواهد شد.

وهابیت؛ فرقه‌ای خون‌ریز از آغاز تا امروز؛ از قرن هجدهم و ظهور محمد بن عبدالوهاب در شبه‌جزیره عربستان، تفکر وهابی به‌عنوان انحرافی از دین مقدس اسلام، مأموریتی جز تکفیر مسلمانان، قتل بی‌گناهان، تجاوز به نوامیس، و غارت اموال مسلمانان نداشته است. این فرقه در طول بیش از دو قرن، نه‌تنها نام اسلام را در جهان لکه‌دار کرد، بلکه با تولید گروه‌هایی چون القاعده و داعش، بزرگ‌ترین فاجعه‌ی انسانی را در دنیای معاصر رقم زد.

هفته وحدت فرصتی است تا مسلمانان جهان بار دیگر به رسالت پیامبر رحمت و مهربانی حضرت محمد (ص) بازگردند و بدانند که دشمن مشترکشان استعمارگران و تروریست‌های وهابی هستند. امروز بیش از هر زمان، ضرورت دارد که علما، دانشمندان، روشنفکران و رسانه‌ها رسالت تاریخی خود را انجام دهند و چهره کریه وهابیت و حامیان آن را افشا کنند.

شرق افغانستان امروز در نقطه‌ای ایستاده است که مرگ از دو جبهه بر مردمش هجوم آورده: زمین لرزیده و خانه‌ها بر سر مردم فروریخته، و جنگنده‌های پاکستانی از آسمان بمب بر سر همان بازماندگان فرو می‌ریزند. این تراژدی، نه فقط محصول خشم طبیعت، بلکه نتیجه مستقیم سیاست‌های ویرانگر طالبان و پاکستان است

سازمان همکاری‌های شانگهای دیگر تنها یک نهاد منطقه‌ای نیست، بلکه به تدریج به بازیگری جهانی در عرصه سیاست و اقتصاد تبدیل می‌شود. نقش این سازمان در مقابله با تک‌جانبه‌گرایی غرب و ایجاد یک نظم عادلانه‌تر بین‌المللی، بیش از هر زمان دیگری اهمیت یافته است.

زلزله کنر، بار دیگر ثابت کرد که افغانستان تنها اسیر بلایای طبیعی نیست، بلکه قربانی ماین‌های سیاست، جنگ و فساد نیز هست. امریکا با تروریزم‌پروری، طالبان با زن‌ستیزی و بی‌کفایتی، و دولت‌های جمهوریت با فساد و خیانت، همگی در این فاجعه شریک‌اند.

جوانان تحصیل‌کرده افغانستان، سرمایه‌های ملی و امیدهای فردای کشورند. اما امروز، آنان یا در بیکاری و فقر دست‌وپا می‌زنند یا مجبور به مهاجرت شده‌اند. طالبان که خود ساختار علمی کشور را ویران کرده‌اند، اکنون از جوانان می‌خواهند در افغانستان بمانند و کار کنند؛ در حالی که نه بازاری برای کار وجود دارد و نه نظامی که بر اساس شایسته‌سالاری به این نسل امید بدهد.