یادداشت

ضیا و دیگر رهبران اپوزیسیون طالبان در بیش از سه سال گذشته بارها از تغییر معادلات قدرت سخن گفته‌اند، اما این ادعاها اغلب در حد بیانیه باقی مانده است. فقدان حضور میدانی قدرتمند در داخل افغانستان و ناتوانی در ارائه چشم‌اندازی روشن برای آینده، از نقاط ضعف اصلی این جریان‌ها به حساب می‌آید.

وقتی وزیری که باید الگوی اخلاق و عدالت باشد، زبان به تحقیر دیگران می‌گشاید، باید پرسید: چه کسی واقعاً نیاز به نهی از منکر دارد؟ آیا توهین به اقلیت‌ها، نشانه‌ای از ایمان است یا انحراف از آن؟ این نوشتار، پرده از یک تناقض بزرگ برمی‌دارد؛ جایی که به نام دین، به روح دین خیانت می‌شود.

پیامدهای سوءتغذیه کودکان در افغانستان عمیق و بلندمدت است. کمبود مواد مغذی، رشد جسمی و ذهنی کودکان را مختل می‌کند و خطر بیماری‌هایی مانند اسهال و ذات‌الریه را افزایش می‌دهد. این کودکان در بزرگسالی با محدودیت‌های جسمی و ذهنی مواجه می‌شوند که چرخه فقر را تداوم می‌بخشد...

با وجود فشارها، محاصره، گرسنگی و مرگ، مردم غزه ایستاده‌اند. از دل ویرانه‌ها صدای مقاومت، دعا و امید همچنان بلند است. این ایستادگی، نه‌تنها غرور فلسطینیان بلکه وجدان بیدار ملت‌های منطقه را زنده نگه می‌دارد. ملت‌ها، اگرچه دولت‌هایشان سکوت کرده‌اند، اما هنوز در راهپیمایی‌ها، خیابان‌ها و فضای مجازی فریاد فلسطین را بلند کرده‌اند.

او و بسیاری از نخبگان سیاسی که امروز نظام پیشین را نقد می‌کنند، خود زمانی در مناصب کلیدی همان ساختار فعالیت داشتند. داوودزی به‌عنوان وزیر داخله و مقام ارشد دیگر، بخشی از سیستمی بود که به گفته خودش ناکارآمد و ناسازگار بود...

یکی از اصول اساسی حقوق بشر، آزادی انتخاب در تمام جنبه‌های زندگی، از جمله نحوه لباس پوشیدن، است. تحمیل پوشش خاص بر افراد، به ویژه دانش‌آموزان، نه تنها مغایر با این اصول است، بلکه می‌تواند باعث از بین بردن فضای آزاد و خلاقانه‌ای شود که برای رشد فردی و تحصیلی ضروری است.

وزارت امر به معروف طالبان، به‌عنوان بازوی اصلی اجرای قوانین طالبان در افغانستان، با وضع محدودیت‌های سخت‌گیرانه، زندگی روزمره مردم را تحت کنترل شدید قرار داده است.

اخراج‌های گسترده، که از اواخر سال ۲۰۲۳ شدت گرفت، به گفته مقامات پاکستانی با هدف تامین امنیت داخلی انجام می‌شود، اما منتقدان آن را اقدامی سیاسی می‌دانند.