یادداشت

آنچه امروز در افغانستان رخ می‌دهد، آزمونی بزرگ برای وجدان بشریت است. نادیده گرفتن صدای زنان افغان، یعنی پذیرش کشوری که در آن نیمی از انسان‌ها در تاریکی به فراموشی سپرده شده‌اند

برای جلوگیری از تقابل گسترده‌تر، پاکستان ناگزیر از بازنگری در سیاست‌های خود و اتخاذ رویکردی شفاف‌تر در برابر گروه‌های تروریستی است...

روز دختر، روزی برای گرامی‌داشت روشنی است، اما در افغانستان امروز، روز دختر یادآور ظلمی است که در سایه تفسیرهای خودسرانه و خلاف دین، بر دختران روا می‌شود.

افغانستان سرزمینی است که تاریخ آن آمیخته با مقاومت، آرمان، و در عین حال خیانت و ناکامی‌های رهبران بوده است. کودتای هفت ثور ۱۳۵۷ که با شعار عدالت اجتماعی و ترقی صورت گرفت

این روز همچنان فرصتی است برای گرامی‌داشت ایثارگری‌های مردم افغانستان و تأمل در اشتباهات گذشته. جهاد مردم افغانستان، با وجود انحرافات بعدی برخی سران مجاهدین، همچنان بخشی از هویت ملی و میراثی گران‌قدر از دلاوری‌های این سرزمین است.

کرزی و عبدالله که امروز مدعی حمایت از حقوق زنان و حکومت فراگیر شده‌اند، خود زمانی که کشور در دستان‌شان بود، هیچ برنامه‌ی روشنی برای آینده افغانستان نداشتند.

آزمون کانکور بدون دختران، نه یک رویداد آموزشی عادی، بلکه نشانه‌ای از بحران عمیق‌تری است که افغانستان امروز با آن دست و پنجه نرم می‌کند؛

حادثه تلخ بندر شهید رجایی، در عین اندوه بار بودن، بار دیگر چهره واقعی ملت ج.ا.ایران را به نمایش گذاشت؛ ملتی که در مواجهه با بحران، با انسجام، فداکاری و مدیریت مؤثر عمل می‌کند و اجازه نمی‌دهد دشمنان قسم‌خورده در مسیر تضعیف اراده جمعی‌اش موفق شوند.

این کودتا، درس عبرتی تلخ است که نشان می‌دهد تحمیل ایدئولوژی بیگانه و روش‌های استبدادی در کشور محکوم به شکست‌اند...

افغانستان به دلیل وضعیت خاص جغرافیایی و اقلیمی، در برابر مالاریا آسیب‌پذیر است. به‌ویژه ولایات گرم‌سیر و مرزی، بیشتر با این بیماری درگیر هستند. علاوه بر این، جریان‌های مهاجرت داخلی و بازگشت مهاجران از کشورهای همسایه نیز، بار دیگر خطر گسترش این بیماری را افزایش داده است.