سخن سردبیر

مهاجرت می‌تواند به افزایش مشکلات اجتماعی در افغانستان منجر شود. با خروج نیروی کار و تحصیل‌کرده، کشور با بحران کمبود مهارت و دانش مواجه می‌شود که بر توسعه اقتصادی و اجتماعی تأثیر منفی خواهد گذاشت. این وضعیت می‌تواند به کاهش امید به آینده و افزایش احساس ناامیدی در میان مردم منجر شود.

ناامنی غذایی در افغانستان یک بحران جدی است که نیاز به توجه و اقدام فوری دارد؛ با همکاری نهادهای دولتی و بین‌المللی، و با اجرای برنامه‌های مؤثر، می‌توان به کاهش ناامنی غذایی و بهبود شرایط معیشتی مردم امیدوار بود. تنها در این صورت است که افغانستان می‌تواند به سوی آینده‌ای پایدارتر و عاری از گرسنگی حرکت کند.

موضوع آزار جنسی زنان در زندان‌های افغانستان یک ضرورت جدی است که نیاز به توجه و اقدام فوری دارد. این مسئله نه تنها نیاز به توجه داخلی دارد، بلکه باید به یک نگرانی جهانی تبدیل شود تا جامعه بین‌المللی نیز به حمایت از حقوق زنان در افغانستان بپردازد.

برای بهبود وضعیت عدالت، لازم است فضایی برای گفت‌وگوی ملی با مشارکت همه اقشار جامعه، به‌ویژه زنان و اقلیت‌ها، فراهم شود. این اقدام می‌تواند به درک بهتر نیازها و خواسته‌های مردم کمک کند. همچنین، تأسیس نهادهای قضایی مستقل و شفاف که به حقوق بشر احترام بگذارند، می‌تواند به افزایش اعتماد عمومی و اجرای عدالت کمک کند.

بر اساس قوانین بین‌المللی هر گونه تعرض به سایر کشورها ممنوع بوده و حق دفاع را برای کشور مورد حمله واقع شده به رسمیت می‌شناسد. اینک توپ در میدان ایران قرار دارد که چگونه پاسخ این تعرض را بدهد.

گزارش اوچا درباره مداخلات طالبان در امور بشردوستانه، نگرانی‌های جدی در زمینه دسترسی سازمان‌های امدادی به نیازمندان در افغانستان را برجسته می‌کند. طالبان با مداخلات گسترده خود نه تنها از اجرای کارآمد پروژه‌های امدادی جلوگیری می‌کند، بلکه زندگی میلیون‌ها نفر از مردم افغانستان که به این کمک‌ها وابسته‌اند را با خطر مواجه می‌کند.

سران طالبان به خوبی ارزش و جایگاه علم آموزی و کاربرد آن را در جامعه درک می‌کنند اما برخی باورهای آنان سبب شده است تا با آن مخالفت نمایند؛ در حالی‌که نگرانی های آنان صرفا یک احتمال است و لزوما تحقق پذیر نمی‌باشند.

صرف نظر از جدال و کشمکش طالبان و جامعه جهانی، مردم افغانستان نیز بر این باورند که طالبان نتوانسته اند یک حاکمیت همه شمول با محوریت عدالت در افغانستان ایجاد کنند و تنها به دادن شعار به این باره اکتفا کرده اند.

یحیی سنوار در حالی به شهادت رسید که تفنگ به دست و در راه دفاع از آرمان فلسطین مانند یک سر باز جان برکف با دشمن اشغالگر می‌جنگید. او می‌توانست در پناه‌گاه امن به رهبری حماس بپردازد و فرماندهی جنگ را عهده دار شود ولی چگونگی مواجهه سنوار با دشمن و شهادت او به الگویی برای مقابله برای رهایی قدس شریف تبدیل شد.