تجارت مواد مخدر و تبعات زیانبار؛ افزایش قیمت طمع سودجویان را به دنبال داشته است

دبیر ستاد مبارزه با مواد مخدر ایران در دیدار با رزا اوتنبایوا، رییس هیأت معاونت سازمان ملل متحد در کابل گفته که این سازمان مواد مخدر در افغانستان را به‌ عنوان یک تهدید جدی در نظر بگیرد.
مومنی در این دیدار افزوده که موضوع قاچاق مواد مخدر از افغانستان به سمت مرزهای شرقی ایران با «ناامنی، شرارت، تروریسم و اقدامات مسلحانه» همراه است.
او تاکید کرد، تهران از هر گونه اقدامی که منجر به کاهش تولید، رشد و قاچاق مواد مخدر در همسا‌یگی‌ این کشور شود، حمایت و استقبال می‌کند.
وی گفت: «واقعیت امر این است که تا این لحظه هیچ‌گونه کاهش محسوسی در حوزه تولید، رشد و قاچاق مواد مخدر از سوی افغانستان مشاهده نشده است.»
اما ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان در واکنش به اظهارات رئیس ستاد مبارزه با مواد مخدر ایران گفت: مبارزه برای جلوگیری از قاچاق مواد مخدر نیازمند همکاری‌های دوجانبه است.
مجاهد گفته است که حکومت افغانستان برای مبارزه با مواد مخدر صنعتی نیز تلاش دارد و هیچ فابریکه فعالی در زمینه تولید مواد مخدر صنعتی در این کشور وجود ندارد.
سخنگوی طالبان گفت: هم اکنون هیچ کارخانه تولید مواد مخدر صنعتی در افغانستان نیست که فعال باشد؛ با این حال اگر از ورود پیش‌سازهای مواد مخدر صنعتی به افغانستان جلوگیری شود، تولید آن نیز نیز محدود خواهد شد.
با این حال، روزنامه دیلی تلی‌گراف با نشر گزارشی جدید از افغانستان، مدعی است که برخی از مقامات طالبان از ممنوعیت کشت خشخاش توسط رهبر این گروه، به صورت مخفیانه سود مالی می‌برند.
این روزنامه تاکید کرده که ممنوعیت کشت خشخاش و کوکنار، سبب افزایش بهای تریاک و دیگر موادمخدر، شده و کشاورزان افغان به دنبال کشت مخفی آن هستند، که این اقدام، علاوه بر بهره‌مندی آنان، مقامات طالبان را نیز به طمع دریافتِ سود‌های کلان می‌اندازد.
از سوی دیگر، خشونت‌هایی بر اثر تخریبِ مزارعِ مواد مخدر در کشور رخ داده است که سبب ناراضایتی بسیاری گشته است. کشاورزانی که سال‌هاست از طریق کشت کوکنار، امرار معاش می‌کنند، در برابر شیوه‌ی برخورد طالبان مقاومت نموده که همین امر، سبب درگیری و ناآرامی در مناطقی از کشور شده است.
حل مساله مواد مخدر در افغانستان، نیازمند برنامه‌ریزی جامع و حساب شده می‌باشد؛ که آن هم باید با دقت کافی و و سنجش همه جوانب صورت بگیرد.
بنابر این حل بحران مواد مخدر در منطقه و مخصوصا افغانستان، نیازمند یک عزم جهانی و مشارکت ملی می‌باشد و اقدامات مقطعی و کوتاه‌مدت مشکلی را بر طرف نخواهد ساخت.