سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه در یک نشست خبری اعلام داشت که طالبان باید با جبهه مقاومت ملی افغانستان پل ارتباطی ایجاد نماید و نیروهای سیاسی دیگر را نیز در «ساختار حاکمیت» مشارکت دهد.
لاوروف همچنین از حامد کرزی و عبدالله عبدالله نام برد و گفت به طالبان توصیه میکند تا سایر نیروهای سیاسی را در ساختار حاکمیت دعوت کند.
وزیر خارجه روسیه گفت: ما تماسهای منظمی با طالبان داریم و اگر این گروه میخواهد به رسمیت شناخته شود باید قبل از هر چیز به تعهدات خود از جمله ایجاد یک حکومت فراگیر عمل کنند.
روسیه از جمله معدود کشورهایی است که با طالبان روابط نزدیک داشته و بر اساس منافع ملیشان با این گروه تعامل برقرار کرده است. روسیه، با فرار آمریکا از افغانستان به یکی بازیگردانان مطرح در کشور ایفای نقش نمود و تلاش داشت تا جای خالی ایالات متحده را اشغال نماید؛ اما سیاستهای طالبان مبنی بر بیگانه ستیزی و یکجانبه گرایی آنان را تا حد زیادی از دست یابی به این هدف بازداشته است.
یکی از موارد مهمی که جهانیان را با چالش عمده در تعمیق روابط با طالبان مواجه ساخت، عدم تشکیل دولت فراگیر است. حکومتی که تمام مردم افغانستان خود را در آن سهیم و شریک بدانند و نمایندگانی از اقوام، مذاهب و اقلیت ها در ساختار حاکمیت حضور داشته باشند.
طالبان با به دست گرفتن قدرت، یک حاکمیت گروهی- قومی تشکیل داد و بر استمرار این رویه پافشاری و تاکید دارد. ادارهای که با بازی سیاسی و توافقات پشت پرده شکل گرفت و هیچ یک از مولفههای دموکراسی و مردم سالاری را در خود ندارد.
از جانب دیگر، در حکومت طالبان حقوق زنان به صورت گسترده نادیده گرفته شده و از تحصیل، کار و آزادی های اجتماعی محروم شده اند.
در چنین شرایطی، حتی کشورهایی که با طالبان روابط خوب دارند، وضعیت افغانستان را مناسب نمی دانند و همواره تاکید دارند تا طالبان تشکیل حکومت فراگیر را در دستور کار خود قرار دهد.
امروزه جبهههای زیادی در مخالفت با طالبان ایجاد شده و همهی آنان در این که طالبان، حقوق مردم را نقض و افغانستان را به انزوا کشیده است اتفاق نظر دارند. با این حال، طالبان هیچ انعطافی از خود نشان نداده و بر سیاست های یکجانبه، اصرار دارد.
به نظر می رسد که حتی مقامات کشورهای به نسبت همسو با طالبان نیز از سیاست های آنان ناراضی هستند، ولی بنا به مصلحت ملی و بین المللی با این گروه، راه تعامل را در پیش گرفته اند. تاکید وزیر خارجه روسیه در تشکیل حکومت فراگیر و ایجاد پل ارتباطی با مخالفان طالبان نیز دلیلی بر این مدعاست.
طالبان راهی جز تشکیل حکومت فراگیر و به رسمیت شناختن حقوق زنان و سایر اقلیت ها ندارد، در غیر این صورت نه تنها دوستان خود را از دست میدهد بلکه افغانستان بیش از گذشته به سوی انزوا و بحران هدایت خواهد شد.