با تاسیس شبکه “تردز” انس حقانی با حمایت از توییتر در مقابل این شبکه به مزیت آزادی بیان در توییتر اشاره کرد و گفت: «توییتر دو مزیت مهم نسبت به دیگر پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی دارد. اولین امتیاز آزادی بیان است. امتیاز دوم ماهیت عمومی و اعتبار توییتر است. توییتر مانند متا سیاست غیرقابل تحملی ندارد. پلتفرم‌های دیگر نمی‌توانند جایگزین آن شوند.»
تردز در مراحل ابتدایی کار است اما از نظر بسیاری از فعالان شبکه‌های اجتماعی به عنوان جایگزینی برای توییتر آمده است.
اعضای طالبان پیوستن به توییتر را تقریبا از سال ۲۰۲۰ آغاز کردند تا بتوانند با مخاطبان داخلی و خارجی ارتباط بگیرند. آنان از بستر توییتر، توانستند فعالیت گسترده‌ای را به نفع خود انجام دهند و مهمتر از همه، فعالیت آزاد آنان در این شبکه بود که حقانی از آن تمجید و دفاع کرده است.
نکته مهمی که با واکنش مخاطبان و کسانی که این خبر را می بینند یا می‌شنوند، همراه می‌باشد، این است که آقای حقانی صحبت از آزادی بیان و حق اظهار عقیده نموده کرده، در حالیکه در حکومت طالبان، برای آزادی بیان و عقیده جایگاهی تعریف نشده است. به بیان دیگر، مخاطبان بر این باورند که آزادی بیان خوب است اما نه برای همه، بلکه تنها برای طالبان و ترویج افکار گروهی و افراطی.
فعالان حقوق بشر و آزادی بیان می‌گویند که در حکومت طالبان، کمترین حقی برای نقد و آزادی های مدنی وجود ندارد و این اظهارات آقای حقانی به جای آنکه دفاع از توییتر باشد، تناقض در گفتار و رفتار آنان را در مورد حقوق بشر آشکار می‌سازد.
با روی‌کار آمدن طالبان، محدودیت های زیادی در خصوص حقوق بشر و همچنین آزادی های مدنی، وضع شد که که انتقادات زیادی را به دنبال داشت اما طالبان از این محدودیت‌ها دست برنداشته و هر ازگاهی، به نوعی محدودیت جدیدی خلق می‌کنند.
با این حال فعالان حوزه حقوق بشر براین باورند که اگر ماهیت آزادی بیان، خوب است باید برای همه خوب باشد و اگر امری منفی به حساب می‌آید برای همه بد باشد. لذا اظهارات آقای انس حقانی بیشتر از آنکه حمایت از توییتر باشد، عملکرد گروه طالبان را در مورد آزادی بیان زیر سئوال خواهد برد، زیرا کسانی باید از آزادی بیان دم بزنند که خود بر آن باورداشته و به آن عمل کنند.
