نقش ورزش در همگرایی، صلح و توسعه

سازمان ملل متحد، ششم آوریل هر سال را به عنوان روز ورزش برای صلح و توسعه نامگذاری کرده و این نامگذاری، در حقیقت روز آغاز بازی‌های المپیک تابستانی است که از سال ۱۹۸۶ از یونان آغاز شده است. مناسب این روز، می‌تواند مثل خیلی از مناسبت‌های دیگر سازمان ملل، فرصتی باشد برای مطالعه و تفکر، و صد البته ترغیبی برای مسئولان، که در جهت احقاق صلح و توسعه تلاش کنند.
گرچند زبان هر ملتی با ملت ‌های دیگر متفاوت است اما گزینه هایی است که در ارتباط و تعامل ملت ها نیاز به دانستن زبان دیگری نیست زیرا آن امور در همه جای عالم یک شکل و قاعده‌ی مشخصی دارد؛ ورزش یکی از همین موارد بوده که توانسته است همگرایی و فهم مشترک را در بین ملت‌‌ها افزایش داده و زمینه را برای صلح و توسعه فراهم سازد.
ورزش، دانشگاه انسان‌سازی و جوان‌مردی است. با ورزش مى توان جامعه و جهانی را ساخت که در پرتو آن، جوانانی با تن و روان سالم در عالم نقش آفرینی نموده و ملت‌های جهان را در کنار هم متحد سازند. با كمك نهادهاى مردمى، باشگاه ها و سازمان هاى دولتى می‌توان از طريق ورزش نسلى فعال و موفق را تربيت كرد. كافى است اعتقاد داشته باشيم، انسان هاى سالم، سرزنده و وارسته را مى توان در سايه درس هاى مثبت ورزشى پرورش داد.
ورزش می‌تواند کمک کند که جهانی با صلح و آرامش داشته باشیم. چون بازی‌ها و ورزش‌ها می‌توانند به عنوان یک ابزار برای کار ‌تیمی، احترام به حقوق دیگران، رفع تعارضات و حتی حل و فصل منازعات و خشونت بین دو یا چند ملت باشند.
امروزه بیشتر از گذشته نیاز به توجه به همگرایی و اتحاد ملت‌ها و حتی دولت‌های منصف و واقع‌نگر می‌باشد اما متاسفانه برخی به ورزش و مواردی از این دست که در جهت صلح و ثبات ‌جهانی موثر است، نگاه مثبت ندارند.
متاسفانه ورزش در افغانستان نیز به دلیل تحولات و دیدگاه‌های سلبی، با مهری و انزوا مواجه شده است. بنیان ورزش بر آموزش و مدرسه استوار است؛ یعنی ورزش از طریق مدرسه و ایجاد نشاط، نهادینه و همگانی می‌شود ولی شرایط موجود در افغانستان، تمام این آرزوها را برای کودکان، جوانان و بزرگسالان بر باد داده‌است. در حال حاضر نه تنها برای ورزش در افغانستان کاری انجام نمی‌گیرد بلکه بسترهای اساسی رشد و پویایی جامعه که تحصیل دختران می‌باشد، نادیده گرفته شده است. با این وجود چگونه می‌توان به کشوری که چنین شرایط را دارد، افرادی سالم، متخصص و با انگیزه تربیت نمود؟
صلح و توسعه در جهان، زمانی گسترش می‌یابد که شروع حرکت، از جوامع کوچک و داخل کشورها انجام گیرد. بنابر این ایجاد زمینه و توسعه بسترهای زیربنایی در گروه نگاه مثبت و سازنده دولت‌ها می‌باشد زیرا نهادهای کوچک هر چه در این مورد تلاش نمایند، نمی‌توانند تغییری کلان ایجاد نمایند.