تناقض آشکار در اظهارات سرپرست وزارت تحصیلات طالبان

سرپرست وزارت تحصیلات عالی طالبان با تاکید به سپردن کار به وفاداران امارت می‌گوید کسانی‌که تفکر امارتی نداشته باشند در وزارت تحصیلات عالی جای ندارد.
سرپرست وزیر تحصیلات عالی طالبان روز گذشته در «کنفرانس دینی–علمی برای استادان نهادهای تحصیلی خصوصی مرکزی» تاکید کرد که نهادهای تحصیلی باید جوانان را با روحیه خدمت به «نظام اسلامی» و پیشرفت کشور تعلیم دهند، وی همچنین از مقام‌های حکومت پیشین خواست به افغانستان برگردند.
ندا محمد ندیم با تاکید به سپردن کار به وفاداران امارت می‌گوید، ما از وزارت خود شروع می‌کنیم، هر که توان کار نداشته باشد، وفادار به نظام اسلامی و در چوکات شریعت برابر نباشند در امارت به ویژه در وزارت تحصیلات عالی جای‌گاهی ندارد.
البته وی در طی سخنانش نیز افرادی را که از کشور خارج شده‌اند را مخاطب قرار داده و گفت: به وطن خود بیایید و در کنار افغان‌ها با افتخار در کنار مردم خود زندگی کنید سرزمین و خانه شما همه‌اش محفوظ است.
سخنان پر تناقض سرپرست وزارت طالبان یا نشان از عدم دقت و توجه وی به مسائل افغانستان است یا حقیقتا او دچار تناقض شده است و در عین حال از تناقض کلام خویش اطلاع ندارد.
ندا محمد ندیم از یک سو تاکید می‌کند که افرادی که از کشور خارج شده‌اند به کشور بازگردند و در مملکت خویش زندگی کنند و از سوی دیگر می‌گوید کسانی که به تفکر امارت پایبند نیستند جایی در حکومت نداشته و حق تحصیل و کار در افغانستان را ندارند.
اکنون این سوال مطرح می‌شود که کسانی که از افغانستان خارج شده‌اند آیا برای خوش‌گذارنی و عیش و نوش، خانه و کاشانه خویش را رها کرده‌ و به ممالک بیگانه مهاجرت کرده‌اند یا به دلیل مخالفت با شیوه حکمرانی طالبان که در آن احساس امنیت نمی‌کردند و هیچ فرصت شغلی و تحصیلی برای خود فراهم نمی‌دیدند، کشور را ترک کرده‌اند.؟
قطعا اگر از مهاجرانی که در خارج از افغانستان زندگی می‌کنند پرسیده شود که شما برای چه کشور را ترک کرده‌اید، شاید بیش از ۸۰ فی‌صد آنان در پاسخ، مسائل امنیتی، اقتصادی و سیاسی را مطرح کنند.
از سوی دیگر این مقام طالبان تاکید می‌کند که برای کسانی که پایبند به تفکرات طالبانی نیستند، جایگاهی در حکومت نداشته و حق تحصیل ندارند، حال این سوال یه وجود می‌آید که بر فرض بازگشت مهاجران به کشور، چگونه می‌توان برای آنان فرصت شغلی و اجتماعی و همچنین حق تحصیل تصور کرد، در حالی که آنان هرگز به زعم مقامات ارشد طالبان جایی در حکومت نداشته و حق تحصیل هم ندارند؟
بنابراین به نظر می‌رسد این دست از سخنان که از سوی مقامات طالبان منتشر می‌شود، صرفا جنبه تبلیغاتی داشته و آنان در خلال سخنان خویش یکی به نعل و یکی میخ می‌زنند، به این بیان که از یک سو مردم را تهدید می‌کنند که (یا با ما یا بَر ما) و از سوی دیگر فراخوان بازگشت به کشور صادر میکنند.
در عمل نیز طالبان نشان داده‌اند که کوچکترین تاب‌آوری در مقابل مخالفان خویش نداشته و با بدترین شکل ممکن با منتقدان خویش و بازماندگان حکومت سابق رفتار می‌کنند و شاهد آن قتل‌های مرموز، بازداشت‌های خودسرانه است که در روزها و ماه‌های گذشته افزایش چشمگیری داشته است.
بنابراین تا زمانی که روند حکومت به همین شکل باشد نه تنها امیدی به پیشرفت کشور نیست بلکه با توجه به انحصارگرایی و تفکر منجمد طالبانی که نشانه‌های آن از وزارت تحصیلات ظهور و بروز نموده است باید منتظر به عقب رانده شدن افغانستان در عرصه‌های مختلف و خصوصا در عرصه علم و دانش باشیم.