پس از اعلام سازمان نجات کودکان؛ سازمان بین‌المللی care international یا پاملرنه اعلام کرد که فعالیت خود را همراه با کارمندان زن در افغانستان از سر می‌گیرد
این نهاد گفته که فعالیت‌ها در بخش صحت و تغذیه از سر گرفته خواهد شد.
این سازمان گفته که این تصمیم در پی دریافت اطمینان لازم از سوی وزارت صحت عامه طالبان در مورد ادامه کار مصئون و بدون محدودیت کارمندان زن گرفته شده است.
روز گذشته سازمان نجات کودکان اعلام کرد که برخی فعالیت‌های خود را در افغانستان با حضور کارمندان زن از سر می‌گیرد.
این سازمان می‌گوید برای بازگشت مصئون و کامل کارمند زن این نهاد در بخش‌های صحت، تغذیه و برنامه‌های آموزشی، از طرف مقامات مربوطه طالبان تضمین دریافت کرده است.
با این حال رئیس این سازمان بین‌المللی گفته که بخش عمده فعالیت‌ها به دلیل ممنوعیت کار زنان همچنان متوقف است.
او از رهبری طالبان خواست که ممنوعیت کار زنان در سازمان های غیردولتی را به صورت کامل بردارند.
طالبان تا هنوز در این زمینه چیزی نگفته‌اند.
هفته گذشته رئیس یک سازمان مهم خیریه بین‌المللی که به کابل سفر کرده بود گفت که چند وزیر کابینه طالبان به او وعده داده‌اند که به زنان دوباره اجازه کار در نهادهای غیردولتی داده خواهد شد.
یان ایگلند، رئیس «شورای مهاجرت ناروی» گفته که برای از سرگیری فعالیت سازمان‌های کمک‌رسانی در افغانستان، امیدوار است طالبان فرمان دومی صادر کنند.
او هشدار داده است که اگر ممنوعیت کار و تحصیل داختران رفع نشود، کمک های جهانی در افغانستان متوقف خواهد شد.
در پی منع کار زنان در سازمان های غیردولتی داخلی و خارجی از سوی طالبان، سازمان‌های مختلف کمک‌رسان فعالیت خود را تعلیق کردند.
با چنین تصمیم نامعقول و غیر منطقی امارت اسلامی تمامی نهادهای بین المللی فعالیت های خویش را به حالت تعلیق درآورده اند که فشاری بسیار سنگین بالای دولت طالبان تحمیل نموده است. بعد از سقوط جمهوریت و تصاحب حکومت توسط طالبان تنها مسیر ارتباطی جامعه جهانی با افغانستان همین موسسات بین المللی و نهاد های مرتبط آن میباشد زیرا حکومت مشروعیت جهانی را به دست نیاورده و تحت تحریم قرار دارد.
بناءً سازمان های جهانی کمک های مالی، صحی و ارتزاقی را بواسطه همین موسسات برای افغانستان میفرستند تا از یک سو تحریم های اعمال شده را نقض ننمایند و از سوی دیگر کمک های مورد نیاز برای مردم تا حدودی تامین گردد. در ابتدا طالبان میخواستند با چنین تصمیم جامعه جهانی را تحت فشار بدهند تا زمینه ای کسب مشروعیت شان تا حدودی هموار گردد که با مخالفت های شدید سازمان های بین المللی و انتقاد های داخلی مواجه گردیدند و کاملاً نتیجه منفی حاصل گردید.
بنابراین میتوان گفت که اگر فشار های بیشتر منطقه ای و جهانی بالای امارت طالبانی اعمال شود شاید مردم بتوانند به بخشی از خواسته های حقوقی و مدنی خویش نایل گردند.
