کاظمی؛ آینه‌ی خرد و شهادت در روزگار فراموشی وجدان‌ها
به‌مناسبت هجدهمین سالروز شهادت شهید سید مصطفی کاظمی
مردی که سیاست را با اخلاق، قدرت را با ایمان و وحدت را با عقل معنا کرد.
واقعه:
- تاریخ: ۱۵ عقرب ۱۳۸۶ (۶ نوامبر ۲۰۰۷)
- مکان: بغلان
- رخداد: انفجار تروریستی در مراسم بازدید از کارخانه قند
- نتیجه: شهادت سید مصطفی کاظمی و جمعی از نمایندگان و شاگردان اش
سیمای کاظمی:
- از مجاهدانِ دوران جهاد، اما روشنفکری برخاسته از متن فرهنگ.
- سیاست‌مداری مردم‌محور، اخلاق‌گرا و عقل‌مدار.
- شهید کاظمی باور داشت که:
“قدرت واقعی در دانایی است، نه در تفنگ؛ در گفت‌وگو است، نه در حذف.”
کاظمی میان دو جهان:
- جهان سیاست: معمار وحدت ملی، میانجی میان اقوام و جریان‌ها.
- جهان فرهنگ: مبلغ خرد، آموزش و توسعه فکری جامعه.
- ترکیب کم‌نظیری از تفکر، ایمان و عمل اجتماعی.
دشمنان خرد:
- او قربانی اتحاد شوم جهل داخلی و استعمار خارجی شد.
- امریکا در شعار از دموکراسی گفت، اما در عمل صدای استقلال را خاموش کرد.
- برخی عناصر داخلی نیز، به دستور بیگانه، دست در خون او بردند.
از نگاه قرآن:
«مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعًا»
هر کس انسانی را بی‌گناه بکشد، گویی همه‌ی انسان‌ها را کشته است.
پیام و میراث:
- کاظمی از تمام مردم افغانستان بود، نه از یک قوم.
- در قاموس او، واژه‌های «هزاره»، «پشتون»، «تاجیک» و «ازبک» دیوار نبودند، پل بودند.
- او زبان وحدت، عدالت و صداقت بود.
معنای شهادت:
- شهادتش، پایان یک زندگی نبود، آغاز یک راه بود.
- راه عقلانیت، اخلاق، عدالت و هم‌زیستی ملی.
پیام امروز:
اگر افغانستان بخواهد از چرخه‌ی تفرقه و فساد رها شود،
باید به همان راه بازگردد که شهید کاظمی نشان داد:
راه انسان‌مداری، دانش، گفت‌وگو و ایمان.
علی نجفی ارزگانی (یکی از نویسندگان مطرح کشور: «شهید کاظمی سیاست را با اخلاق می‌زیست و قدرت را با ایمان معنا می‌کرد.»
پیام نهایی:
ملت‌هایی که یاد خردمندان شهید خود را فراموش کنند،
دوباره قربانی خواهند شد.
و نام کاظمی، تا وجدان و آزادی زنده است، خاموش نخواهد شد.
