به نام آن که خون را بر شمشیر پیروز کرد و عزت را در قامت عاشقان جاودانه ساخت.
محرم از راه می‌رسد؛ نه فقط با نوای سینه‌زنی و زنجیرزنی، که با طنین پای مردمی که می‌خواهند حسین(ع) را در خانه‌ها، کوچه‌ها و دل‌هایشان زنده نگه دارند. در روزگاری که محدودیت‌ها می‌خواهد ندای «یا حسین» را خاموش کند، مردم افغانستان با حرکتی خودجوش، پرچم عشق به امام سوم را بر بام هر خانه، و هیئت‌های عزاداری را در هر تکیه برپا می‌کنند.
هر خانه، یک پرچم؛ هر تکیه، یک هیئت
جنبشی مردمی در فضای حقیقی و مجازی شکل گرفته است:
- #هر_خانه_یک_پرچم: هموطنان آزاده، سیاه‌پوش محرم، با نصب پرچم‌های سوگواری بر در و دیوار خانه‌هایشان، پیام می‌دهند که کربلا فقط یک جغرافیا نیست، یک اندیشه است، اندیشه‌ای که در هر خانه جاری است.
- #هر_تکیه_یک_هیئت: مردم در محله‌ها، بدون انتظار مجوز، هیئت‌های کوچک خود را برپا می‌کنند تا ثابت کنند عزاداری حسینی، نیاز به اجازه‌ی هیچ کسی و هیچ گروهی ندارد.
این حرکت‌ها، نه یک شورش سیاسی، که قیام اخلاقی است؛ نه تقابل با کسی، که تأکید بر حق طبیعیِ بندگی و آزادگی است. وقتی حکومتی می‌خواهد مجالس حسینی را محدود کند، مردم پاسخ می‌دهند: حسین(ع) مال همه است، و ما او را در قلب‌مان زنده نگه می‌داریم.»
به مسئولان امارت اسلامی باید گفت: تاریخ نشان داده که هر کس خواسته است یاد حسین(ع) را محو کند، نه‌تنها موفق نشده، بلکه خود به حاشیه‌ی تاریخ رانده شده است. آیا می‌خواهید در حافظه‌ی مردم، به جای «حامیان دین»، به عنوان «مانعان عزاداری پیامبر(ص)» ثبت شوید؟
مردم افغانستان، چه شیعه و چه سنی، قرن‌هاست که محرم را با هم می‌گذرانند. این سنت، سرمایه‌ی وحدت ملی است. چرا به جای محدودیت، از این همدلی حمایت نمی‌کنید؟ چرا به جای ترس از هیئت‌ها، از فساد و ظلم نمی‌ترسید؟
هر کاربر فضای مجازی، یک رسانه است. هر جوان کشور، یک مبلغ فرهنگ عاشورا است. بیایید با هشتگ‌های #هر_خانه_یک_پرچم و #هر_تکیه_یک_هیئت، این پیام را جهانی کنیم:
- «حسین(ع) فقط برای شیعه نیست، او برای همه‌ی آزادگان جهان است.»
- «محدودیت‌ها بی‌اثر است؛ مردم راه خود را پیدا می‌کنند.»
- «کربلا تکرار می‌شود؛ هر جا ظلم باشد، حسینی هم هست.»
امسال، محرم فقط ماه عزاداری نیست؛ ماه سنجش ایمان و مردانگی است. هر کس در این آزمون، یا در صف حسین(ع) می‌ایستد، یا ناخواسته در جمع یزیدیان جای می‌گیرد. انتخاب با شماست: یا حسین، یا یزید!
«اگر راست می‌گویید که دین‌دارید، پس چرا از یاد کسی می‌ترسید که پیامبر(ص) او را «ریحانه‌ی من از دنیا» نامید؟»
