وزیر تحصیلات طالبان: نقد رهبری حرام است

ندا محمد ندیم، وزیر تحصیلات عالی طالبان در اظهاراتی جنجالی، اطاعت از هبت‌الله آخندزاده را «واجب شرعی» خوانده و نقد او را «حرام» دانسته است؛

وزارت تحصیلات عالی حکومت طالبان، اخیراً نوار صوتی‌ای از وزیر این اداره، ندا محمد ندیم، منتشر کرده که در آن، وی رهبر این گروه، هبت‌الله آخندزاده، را «نایب پیامبر اسلام» خوانده و اطاعت از او را «واجب شرعی» و هرگونه انتقاد از او را «حرام» توصیف کرده است.

به‌گفته ندیم، هیچ مسلمانی حق ندارد حتی برای یک ساعت بدون امیر زندگی کند. او تأکید کرده که اطاعت از «امیرالمؤمنین» نه‌تنها یک امر سیاسی، بلکه حکمی دینی براساس «کتاب خدا» می‌باشد.

این در حالی‌ست که هبت‌الله آخندزاده، از زمان به قدرت رسیدن طالبان در آگست ۲۰۲۱، جز در یک نشست لویه جرگه که آن‌هم بدون نمایش چهره‌اش برگزار شد، هیچ‌گاه در انظار عمومی دیده نشده است. با این حال، طالبان او را «امیرالمؤمنین» می‌نامند و بر اطاعت مطلق از وی اصرار دارند.

وزیر تحصیلات طالبان در این نوار صوتی، فهرستی از وظایفی که مسلمانان در برابر «امیر» دارند، برشمرده و گفته که اجرای حدود، حفاظت از مرزها، اقامه نماز جمعه، جمع‌آوری صدقات و ترویج دین از جمله این مسئولیت‌هاست.

اظهارات ندا محمد ندیم در شرایطی مطرح می‌شود که فضای خفقان و سرکوب منتقدان در افغانستان تحت حاکمیت طالبان به‌طور بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است. چندین فعال مدنی و سیاسی به‌دلیل انتقاد از سیاست‌های رهبر طالبان بازداشت و یا ناچار به ترک کشور شده‌اند. از جمله شیر محمد عباس استانکزی، معاون پیشین وزارت خارجه طالبان، که پس از اظهاراتش درباره ممنوعیت آموزش دختران، دیگر در صحنه سیاسی دیده نشد.

ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، یکی از تصمیمات بحث‌برانگیز رهبر طالبان است که موجی از انتقادات داخلی و بین‌المللی را برانگیخته و شکاف‌هایی را حتی در داخل صفوف طالبان ایجاد کرده است.

در همین حال، خالد حنفی، وزیر امر به معروف و نهی از منکر طالبان، با بیان اظهارات توهین‌آمیز علیه غیرمسلمانان، فضای نگرانی را دوچندان ساخته است. او در یک نشست با مسئولان گروه طالبان، پیروان دیگر ادیان مانند هندوها و سیک‌ها را «بدتر از چهارپایان» خوانده و آنان را فاقد عقل و شعور دانسته است.

این نوع سخنان، نه‌تنها تصویر افراطی طالبان را در سطح بین‌المللی برجسته‌تر می‌سازد، بلکه باعث نگرانی عمیق نهادهای حقوق بشری در رابطه با سرنوشت اقلیت‌ها و وضعیت حقوق بشر در افغانستان گردیده است.