طالبان به عنوان یک گروه سیاسی-نظامی که کنترل افغانستان را در دست دارند، اولویت اصلی خود را حفظ امنیت و ثبات در کشور می‌دانند. آنها ادعا می‌کنند که پس از تسلط بر افغانستان، امنیت را در کشور برقرار کرده‌اند و این پیشرفت‌ها را مثبت ارزیابی می‌کنند. از سوی دیگر، یوناما به عنوان نماینده سازمان ملل متحد، مأموریت خود را بر اساس حمایت از حقوق بشر، برابری جنسیتی، و توسعه پایدار در افغانستان تعریف کرده است. این سازمان در گزارش‌های خود به مواردی مانند محرومیت زنان و دختران از تحصیل و کار، نقض حقوق بشر، و محدودیت‌های اعمال‌شده توسط طالبان اشاره می‌کند. این تفاوت در اولویت‌ها و اهداف، منجر به عدم تفاهم و تنش میان دو طرف شده است.
طالبان گزارش‌های یوناما را مغرضانه و نادرست می‌دانند و معتقدند که این سازمان تنها بر جنبه‌های منفی تمرکز کرده و پیشرفت‌های امنیتی و ثبات را نادیده گرفته است. از دید طالبان، این گزارش‌ها باعث ایجاد تصویر منفی از آنها در جامعه جهانی می‌شود. در مقابل، یوناما بر این باور است که گزارش‌های خود را بر اساس واقعیت‌های موجود در افغانستان تهیه می‌کند و وظیفه خود می‌داند که نقض حقوق بشر و محدودیت‌های اعمال‌شده بر زنان و دختران را به جامعه جهانی اطلاع دهد. این اختلاف در تفسیر واقعیت‌ها و اولویت‌ها، باعث تشدید تنش‌ها شده است.
یکی از اصلی‌ترین دلایل عدم تفاهم میان طالبان و یوناما، مسئله حقوق بشر و به ویژه حقوق زنان است. طالبان محدودیت‌های گسترده‌ای بر زنان و دختران اعمال کرده‌اند. یوناما این اقدامات را نقض آشکار حقوق بشر می‌داند و در گزارش‌های خود به آن اشاره می‌کند. اما طالبان این اقدامات را بر اساس تفسیر خاص خود از شریعت اسلامی توجیه می‌کنند و معتقدند که این محدودیت‌ها برای حفظ ارزش‌های اسلامی ضروری است. این اختلاف دیدگاه در مورد حقوق زنان و حقوق بشر، یکی از عمیق‌ترین دلایل تنش میان دو طرف است.
طالبان به دنبال کسب مشروعیت بین‌المللی و رسمیت یافتن حکومت خود هستند. آنها انتظار دارند که سازمان‌های بین‌المللی مانند یوناما، پیشرفت‌های امنیتی و ثبات در افغانستان را به رسمیت بشناسند و از آنها حمایت کنند. اما یوناما به دلیل نگرانی‌های جدی در مورد نقض حقوق بشر و محدودیت‌های اعمال‌شده بر زنان، از ارائه حمایت کامل به طالبان خودداری کرده است. این مسئله باعث شده است که طالبان یوناما را به عنوان مانعی در راه کسب مشروعیت بین‌المللی خود ببینند.
ماموریت یوناما در افغانستان تا ۱۷ مارس به پایان می‌رسد و احتمال تمدید آن توسط شورای امنیت سازمان ملل وجود دارد. طالبان احتمالاً ترجیح می‌دهند که این مأموریت تمدید نشود، چرا که آن را مانعی در راه تحقق اهداف خود می‌بینند. از سوی دیگر، جامعه جهانی و سازمان‌های حقوق بشری ممکن است بر تمدید مأموریت یوناما اصرار کنند تا نظارت بر وضعیت حقوق بشر در افغانستان ادامه یابد. این مسئله می‌تواند به تشدید تنش‌ها بین طالبان و جامعه جهانی منجر شود.
بنابراین عدم تفاهم میان طالبان و یوناما ریشه در تفاوت‌های عمیق در اهداف، اولویت‌ها، و تفسیر واقعیت‌ها دارد. طالبان به دنبال کسب مشروعیت بین‌المللی و تأکید بر پیشرفت‌های امنیتی هستند، در حالی که یوناما بر نقض حقوق بشر و محدودیت‌های اعمال‌شده بر زنان و دختران تمرکز دارد. تا زمانی که این اختلاف‌ها حل نشود، تنش میان دو طرف ادامه خواهد یافت و احتمالاً روابط آنها در آینده نیز با چالش‌های جدی مواجه خواهد شد.
