پس از کودتای خونین ۷ ثور سال ۱۳۵۷ که منجر به سقوط نظام نوپای جمهوریت داوودخان و حاکمیت احزاب کمونیستی در افغانستان شد، مردم مسلمان افغانستان که به هیچ عنوان با نظام کمونیستی همسو و موافق نبودند در صدد یافتن چاره ای برای برون رفت از تحت حاکمیت نظام ضد دینی کمونیستی و برقراری نظام اسلامی برآمدند.
بر همین اساس گروه های مخلص جهادی و مردمی تشکیل و مبارزات جدی مردمی بر علیه نظام کمونیستی آغاز گشته و برگی درخشان از رشادت های مردم قهرمان افغانستان بر صفحات تاریخ ثبت گردید.
در سوی مقابل اما نظام حاکم با پشتیبانی بزرگترین قدرت شرق یعنی شوروی با تمام توان در مقابل جهاد مردم ایستاد و از هیچ جنایتی فروگذار نکردند.
چه بسیار از مردم بیگناهی که در نهان و آشکار ربوده شده و زنده به گور شدند و چه اسیرانی که به بیرحمانه ترین روش، شکنجه شده و تحت شکنجه جان خود را از دست دادند، چه بسیار زنانی که بی سرپرست و کودکانی که یتیم شدند، اما مقاومت همچنان با تمام قدرت ادامه پیدا کرد.
در نهایت پس از رشادت ها و فداکاری های بی بدیل مردم مجاهد و مؤمن افغانستان، ارتش تا دندان مسلح شوروی و همپیمانانش، پس از دادن تلفات بسیار سنگین، مجبور به قبول شکست و ترک خاک افغانستان شد.
هر چند پس از پیروزی تاریخی مجاهدین بر نیروهای کمونیست شوروی، اتفاقات ناگواری رخ داد و وقوع جنگ های داخلی، کام شیرین مردم را تلخ کرد اما این بدان معنا نیست که حوادث پس از پیروزی را معلول جهاد و مقاومت مردم دانسته و از این طریق جهاد تاریخی و ایثار بی مثال مردم افغانستان را نادیده گرفت.
اساسا جهاد مردم افغانستان برخواسته از ایمان و عقیده پاک مردم بود و آنان با سرلوحه قرار دادن آموزه های قرآنی مبنی بر جهاد با ظلم و ظالم و قیام برای اجرای عدالت، جهاد باشکوه خویش را آغاز نمودند و شهدای زیادی در این راه تقدیم کردند و در نهایت به پیروزی رسیدند، اما در این میان عوامل متعددی موجب تغییر مسیر برخی از رهبران جهادی شده و به تبع آن حوادث تلخ پس از پیروزی به وقوع پیوست.
در این میان نقش کشورهای متخاصم و دخالت های آنان در تشدید اختلافات داخلی و کوبیدن بر طبل جنگ را نباید نادیده گرفت، کشورهایی همچون ایالات متحده آمریکا که همزمان در مقابل دو دشمن شرقی خویش یعنی تفکر اسلامی و تفکر کمونیستی قرار گرفته بودند، تنها راه چاره را در حمایت از گروه های اسلامی برای مقابله با شوروی و همزمان، ایجاد اختلافات داخلی میان صفوف مسلمانان، دیدند.
از همین رو پس از شکست شوروی در افغانستان بلافاصله نقشه های از پیش طراحی شده خویش را عملی نموده و با حمایت مستقیم از اختلافات داخلی، زمینه بروز جنگ میان طرف های موجود در خاک افغانستان را فراهم آوردند.
اما با تمام این تفاصیل باید گفت هشتم ثور، به عنوان یک روز تاریخی برای همیشه در یاد ملت افغانستان و همه ملت های عدالت خواه جهان خواهد ماند و جهانیان هرگز فراموش نخواهند کرد که مقاومت اسلامی در افغانستان چگونه توانست دست به کار بی نظیری بزند و با کمترین امکانات بر یکی بزرگترین قدرت های زمان خویش فائق آید.
