با تشکیل کابینه جدید در پاکستان، حکومت سرپرست طالبان هم ابراز امیدواری کرد که حکومت جدید آن کشور بتواند در مسیر تعامل مثبت و سازنده با کابل قرار بگیرد و مشکلات پیش‌آمده میان دو کشور حل شود.
کابینه موقت پیشین پاکستان به رهبری انورالحق کاکر، نخست‌وزیر پشتون‌تبار پاکستانی روابط کابل-اسلام‌آباد را در سطح بالای دچار تنش و تیره‌گی کرد و مقامات دو طرف در سال جاری واکنش‌های تندی در برابر هم داشتند.
عوامل عمده این تنش‌ها، مسئله اخراج اجباری مهاجران افغان، ایجاد مشکلات ترانزیتی برای تاجران و باشندگان دو سوی مرز و اتهامات امنیتی مبنی بر پناه دادن به جنگجویان طالبان پاکستانی در قلمرو تحت اداره کابل، به حساب می‌آید.
در همین حال، اسلام‌آباد همچنان مدعی است که با روی کار آمدن دوباره حکومت طالبان در کابل، ناامنی در آن کشور گسترش یافته و اکنون حدود ۶ هزار جنگجوی تحریک طالبان پاکستانی (TTP) در افغانستان زیر اداره طالبان به سر می‌برند.
حکومت سرپرست طالبان اما بارها در واکنش به این ادعاهای اسلام‌آباد گفته که کابل مسئول مشکلات داخلی پاکستان نیست و افزوده که آن کشور نباید افغانستان را مقصر ناکامی‌های امنیتی خود قلمداد کند.
طالبان همچنان ادعای پاکستان مبنی بر حمایت کابل از «تی‌تی‌پی» را بی‌اساس خوانده و تاکید کرده که از خاک افغانستان علیه هیچ کشوری کار گرفته نخواهد شد.
البته به موازات تنش‌های دیپلماتیک در بیش از دو سال گذشته، مسئولان در آن کشور هرازگاهی بر تعامل و همکاری‌های دوجانبه میان کابل و اسلام‌آباد هم تاکید کرده‌اند، اما سیاست‌های عملی پاکستان بیشتر در تقابل با اداره طالبان بوده است.
با روی کار آمدن کابینه جدید، اکنون به نظر می‌رسد فرصت خوبی برای پایان فصل تنش‌ها میان دو طرف به وجود آمده است. چه این که ظاهرا هردو جانب بیش از این تمایل چندانی هم به ادامه تنش‌ها میان کابل و اسلام‌آباد نخواهند داشت. بگذریم از این که شکنندگی‌های اوضاع داخلی در دو کشور هم شاید توان رجزخوانی بیشتر را از دو طرف گرفته باشد.
این روزها اسلام‌آباد از یک‌سو با تهدید بزرگ طالبان پاکستانی یا «تی‌تی‌پی» مواجه است و از سوی هم تنش‌های سیاسی و کشکمش‌های جناحی بر سر قدرت این کشورِ دارای نفوس 241 میلیونی را چند قطبی و متزلزل ساخته است.
در این سوی دیگر حکومت طالبان هم با چالش‌های عدیده دست و پنجه نرم می‌کند. از یک‌سو بحران اقتصادی دمار از روزگار مردم درآورده و از سوی دیگر، بن‌بست سیاسی و انزوای بین المللی افغانستان خواب حاکمان فعلی را بیش از پیش آشفته‌تر کرده است.
در چنین وضعیتی، دور از انتظار نخواهد بود که برآیند ادامه تنش‌ها و تیره‌گی میان افغانستان و پاکستان، اوضاع سیاسی و اقتصادی دو کشور را بیشتر تحت تاثیر قرار دهد. پرواضح است که این شرایط روی ثبات و امنیت داخلی دو طرف هم اثرات منفی خواهد گذاشت.
این هم یک واقعیت است که بخش عمده کالا و مواد مورد نیاز افغانستان از طریق پاکستان تامین می‌شود و در آن سوی دیگر، اسلام‌آباد نیز وابستگی‌های اقتصادی فراوانی به مواد افغانستان دارد.
با توجه به مشترکات فراوانی که افغانستان و پاکستان به‌عنوان دو کشور اسلامی و همسایه باهم دارند بایسته آن است که حکومت‌های دو طرف با درنظرداشت سیاست حسن همجواری، منافع عموم مردم را مدنظر قرار دهند و برای برقراری روابط سازنده و اثرگذار فصل جدیدی را بگشایند.
