طی ماه‌های پسین گزارش‌های زیادی از بازداشت‌ها و آزار و اذیت مهاجران افغانستانی در پاکستان نشر شده است. پیش‌تر روزنامه گاردین در گزارشی نوشت که نیروهای امنیتی پاکستان حتی مهاجران افغانستانی را که دارای اسناد و اقامت قانونی هستند نیز بازداشت و شکنجه می‌کنند.
در همین حال، هفته گذشته سازمان ملل عفو بین الملل نیز از دولت پاکستان خواسته بود که روند بازداشت‌ها و آزار و اذیت مهاجران افغانستانی را در آن کشور متوقف کند.
از سوی هم برخی فعالان افغانستانی نیز که اکنون در پاکستان به سر می‌برند وضعیت مهاجران افغان را نگران‌کننده توصیف کرده می‌افزایند که آنها در این کشور در وضعیت دشواری به سر می‌برند.
نرگس سادات، یکی از فعالان جامعه مدنی که اکنون در پاکستان به سر می‌برد، می‌گوید که «برخی نهادها بعضی پروژه‌ها و برنامه‌هایی را پیش گرفته‌اند که طی آن یک عده شهروندان در معرض خطر افغان را با وعده‌های زیاد مبنی بر انتقال‌شان به کشورهای دیگر به پاکستان می‌کشانند ولی بعدا معلوم می‌شود که آنها وعده‌های دروغین بوده و خیلی‌ها را ماه‌ها و حتی سال‌ها در وضعیت بی‌سرنوشتی و انتظار قرار می‌دهند.»
بازداشت مهاجرین دارای اسناد قانونی
وی بازداشت افراد دارای اسناد قانونی را در پاکستان تایید می‌کند و می‌افزاید که «نیروهای امنیتی این کشور حتی مهاجرانی را که اقامت قانونی دارند گاهی بازداشت می‌کنند و در بازداشتگاه هم گاهی یک پول گزاف از آنها رشوت می‌گیرند و سپس آزادشان می‌کنند.»
بانو سادات در گفتگو با خبرگزاری معمار «شرایط سخت» مهاجران در پاکستان را نگران‌کننده خوانده افزود که ادامه بی‌سرنوشتی، فشارهای دولت پاکستان و نیز تاخیر کشورها و سازمان‌های بین‌المللی در رسیدگی به امور مهاجران، وضعیت روحی و روانی آنها را در این کشور آسیب‌پذیر ساخته است.
وی افزود: «مهاجرین هم از لحاظ اقتصادی و هم از لحاظ اجتماعی و امنیتی فعلا با مشکلات زیادی مواجه اند. انواع فشارها بالای مهاجرین سبب شده که حتی برخی آنها دست به خودکشی زده‌اند. به عنوان نمونه یک پسر جوانی بود که خود را حلق آویز کرد، یکی دیگر هم خود را آتش زد و یک دختر جوان به نام مریم سادات هم چند وقت پیش خود را از منزل پنجم ساختمان به پایین انداخت.»
این فعال جامعه مدنی در ادامه از بی‌توجهی سازمان‌های بین المللی به وضعیت مهاجران انتقاد کرده، گفت: «نهادهای امدادرسانی که می‌توانند این قضایا را دنبال کنند فعلا سکوت کرده‌اند، درحالی که این یک فاجعه انسانی است که نباید در مقابل آن سکوت اختیار شود، ولی متاسفانه دیده می‌شود که اکنون از کنار این رویدادهای دردآور به راحتی می‌گذرند و چشم پوشی می‌کنند.»
شکایت‌ها از عدم پیگیری پرونده‌های مهاجرین
بانو سادات با انتقاد از عدم پیگیری پرونده‌های مهاجران در پاکستان گفت: «برخی مهاجران وقتی کیس‌شان ثبت می‌شود نهادهای مربوطه دیگر از وضعیت پناهجویان خبر نیستند که در چه شرایط رقت‌باری اینجا به سر می‌برند. آنها اصلا پرونده مهاجران را پیگیری نمی‌کنند.»
وی می‌افزاید که اکنون هزاران نفر مهاجر افغانستانی در پاکستان در حالت انتظار و بی‌سرنوشتی به سر می‌برند: «کسانی را من اینجا می‌بینم که می‌گویند حویلی و جایدادشان را در افغانستان فروخته و نهادها برای آنها وعده انتقال به دیگر کشورها را داده ولی اکنون دو سه سال است که اینجا در بی‌سرنوشتی به سر می‌برند.»
سادات در ادامه گفت: «همچنین افغان‌های در معرض خطر که با وعده‌ها به اینجا منتقل شده‌اند تاهنوز بی‌سرنوشت هستند. آیا این نهادها زمانی که پناهجویان را به پاکستان فرامی‌خوانند حتی این مفکوره را در اول ندارند که پناهجویان در معرض خطر در اینجا هم از کمین‌های احتمالی طالبان در امان نیستند؟»
وی در اخیر ادامه بی‌سرنوشتی افغانستان و از طرفی شرایط سخت زندگی مهاجران افغانستان و بویژه افغان‌های در معرض خطر را در پاکستان نگران‌کننده خوانده از سازمان‌های حامی مهاجران می‌خواهد به وضعیت مهاجران افغانستانی در این کشور رسیدگی کنند.
