در یک تحقیق پارلمانی با عنوان “درس‌هایی از افغانستان”، توماس دمزیر، وزیر دفاع پیشین آلمان در دوران نخست وزیری انگلا مرکل، اظهار کرد که مداخله نظامی آلمان در افغانستان در سال ۲۰۰۱، از یک سو برای ارتش آلمان و متحدانش تأثیرات ناخوشایندی داشت، اما از سوی دیگر این ماموریت مهم بود.
توماس دمزیر، وزیر دفاع پیشین آلمان در نشست تحقیق پارلمانی که در تاریخ ۱۲ سرطان برگزار شده بود، بیان کرد که این ماموریت تأثیر زیادی بر روحیه ارتش آلمان و نیز متحدانش در ناتو داشت.
وی افزود که آلمان به‌عنوان یک قدرت امنیتی، به لحاظ احترام و جایگاه در ناتو، به میزان قابل توجهی تأثیر گذار بوده است.
یوشکا فیشر، وزیر خارجه آلمان نیز در این تحقیق، تأکید کرد که اگر آلمان به کمک به افغانستان امتناع می‌کرد، باید به قیمت پرداخت اعتبار و حسن نیت در پیمان نظامی ناتو.
وی همچنین به این نکته اشاره کرد که دولت آلمان در زمان رخداد، گزینه‌ای جز شرکت در ماموریت افغانستان نداشت.
هیدماری ویچورک زئول، یکی از وزیران دولت آلمان در سال ۱۹۹۸، نیز در این تحقیق بیان کرده است که مداخله نظامی آلمان در افغانستان، باعث بهبود وضعیت زنان و دختران افغانستان به‌طور قابل توجهی شده است.
او افزوده است که در طول ۲۰ سال ماموریت نظامی ناتو در افغانستان، مردم این کشور به بهبود زندگی دست یافته‌اند، اما همچنان بسیاری از آنان در زیر حاکمیت مجدد طالبان به خطر افتاده‌اند.
آلمان با حفظ پنج هزار سرباز در طول ۲۰ سال ماموریت نظامی ناتو در افغانستان، دومین شرکت‌کننده بزرگ از نظر شمار نیرو پس از امریکا بود.
پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) پس از حملات یازدهم سپتامبر، به‌هدف سرنگونی طالبان وارد افغانستان شد. در پی توافق امریکا با طالبان، ناتو پس از بیست سال ماموریت نظامی، افغانستان را ترک کرد و برای دومین بار، زمینه گسترش دوباره قدرت طالبان را فراهم کرد.
