علی باقری، مدیرکل اشتغال مهاجرین خارجی وزارت کار ج.ا.ایران درباره وضعیت اشتغال مهاجرین در ایران اظهار داشت: برای آن دسته از مهاجرینی که ورود و حضور آنها در کشور قانونی بوده و به صورت پناهنده در کشور شناسایی شدند یا در طرح‌های آمایشی وزارت داخله مدارک شناسایی را دریافت کرده‌اند و همچنین اشتغال و بهره‌گیری از خدمات آنها از سوی کارفرمایان ایرانی در مناطق و مشاغل مجاز مورد نیاز بوده و هست، مجوز کار موقت صادر شده است.
وی تصریح کرد: این روال کماکان ادامه دارد و تغییر خاصی در این حوزه رخ نداده است.
بر اساس بخشنامه جدید اداره اشتغال مهاجرین خارجی وزارت کار و رفاه اجتماعی که ثور 1403 به ادارات ولایات ایران ابلاغ شد، میزان جریمه کارفرمایانی که از خدمات مهاجرین خارجی غیرمجاز و فاقد مجوز کار استفاده کنند، بابت هر روز اشتغال غیرمجاز مبلغ 11 میلیون و 943 هزار و 640 ریال است.
بر اساس این بخشنامه به استناد بند (ج) ماده (11) قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت و بر اساس مصوبه اخیر شورای عالی کار مبنی بر تعیین حداقل حقوق و دستمزد روزانه در سال 1403، میزان جریمه کارفرمایانی که از خدمات مهاجرین خارجی غیرمجاز و فاقد پروانه کار استفاده کنند، بابت هر روز اشتغال غیرمجاز مبلغ 11 میلیون و 943 هزار و 640 ریال تعیین شده که در صورت تکرار تخلف، این میزان 2 برابر خواهد شد.
ماده 11 قانون سه بند دارد که مربوط به حوزه کاری مهاجرین خارجی است. بر اساس بند «ب» این ماده قانونی، وزارت کار و امور اجتماعی موظف است درآمد حاصل از صدور و تمدید پروانه کار مهاجرین خارجی در ایران را بر اساس تعرفه‌ای که به تصویب هیئت وزیران می‌رسد، وصول و به حساب درآمد عمومی واریز کند.
کارکنان محلی و ماموران خدماتی اعزامی نمایندگی‌های سیاسی خارجی که در نمایندگی‌های مربوط اشتغال دارند، مشروط به رعایت عمل متقابل توسط کشور مذکور از پرداخت وجوه فوق مستثنی هستند.
در بند (ج) این ماده قانونی آمده است که به‌منظور جلوگیری از حضور نیروی کار غیرمجاز خارجی در بازار کار کشور، وزارت تعاون، کار و امور اجتماعی مکلف است کارفرمایانی که مهاجرین خارجی فاقد پروانه را به کار می‌گیرند بابت هر روز اشتغال غیرمجاز هر کارگر خارجی معادل پنج برابر حداقل دستمزد روزانه جریمه کند و در صورت تکرار تخلف این جریمه 2 برابر خواهد شد.
بر پایه این گزارش، درآمد حاصله به درآمد عمومی (نزد خزانه‌داری کل) واریز خواهد شد. کارفرمایان مذکور در صورت اعتراض می‌توانند در محاکم صالحه طرح دعوی کنند. در صورت خودداری کارفرمایان از پرداخت جریمه مقرر در این بند، تعقیب کیفری براساس ماده (181) قانون کار مصوب 29 آبان 1369 مجمع تشخیص مصلحت نظام به عمل خواهد آمد.
