اقدام اسرائیل در توقیف و سرکوب ناوگان صمود، که متشکل از ده‌ها کشتی و صدها فعال از ملیت‌های مختلف بود، بیش از آنکه یک پیروزی امنیتی باشد، به شکلی جدی به انزوای سیاسی و اخلاقی این رژیم افزود. محاصره غزه سال‌هاست که یکی از نمادهای ستمگری و نقض آشکار حقوق بشر به شمار می‌رود، اما زمانی که شهروندانی از اروپا، آمریکا، ترکیه، آمریکای لاتین و دیگر نقاط جهان با کشتی‌های صلح‌طلبانه به سمت غزه حرکت کردند، معادله تغییر کرد. این بار اسرائیل نه تنها در برابر فلسطینی‌ها بلکه در برابر افکار عمومی جهانی و نمایندگان ملت‌های متعدد ایستاد.
بازداشت، تبعید و برخورد خشن با فعالانی که تنها هدفشان رساندن کمک‌های بشردوستانه بود، تصویر اسرائیل را به عنوان یک قدرت یاغی و منزوی بیش از پیش تثبیت کرد. رسانه‌های بین‌المللی که لحظه‌به‌لحظه این رویداد را پوشش دادند، نشان دادند که اسرائیل چگونه حتی در آب‌های بین‌المللی نیز به اقداماتی دست می‌زند که بسیاری آن را «دزدی دریایی دولتی» می‌نامند. این موضوع زمینه‌ساز موج تازه‌ای از انتقادات و فشارهای حقوقی در سطح بین‌المللی خواهد شد.
در عرصه سیاسی، متحدان اسرائیل اکنون زیر فشار مضاعف قرار گرفته‌اند. دولت‌هایی که شهروندانشان در این ناوگان حضور داشتند، ناچار به پاسخگویی در برابر افکار عمومی داخلی هستند. این وضعیت می‌تواند روابط دیپلماتیک اسرائیل با برخی کشورهای غربی و منطقه‌ای را تیره‌تر کند و در آینده بر همکاری‌های سیاسی و اقتصادی اثرگذار باشد.
از منظر اجتماعی و رسانه‌ای، ناوگان صمود به موفقیتی نمادین دست یافت. حتی اگر کشتی‌ها به مقصد نرسیدند، پیام اصلی مخابره شد: محاصره غزه مشروعیت ندارد و می‌توان علیه آن مقاومت جهانی شکل داد. این پیام در بستر شبکه‌های اجتماعی، جنبش‌های مردمی و کارزارهای بایکوت و تحریم بازتاب گسترده‌ای یافته و بی‌تردید مشروعیت اسرائیل را بیش از گذشته سست خواهد کرد.
در نهایت، اسرائیل با این اقدام شاید در کوتاه‌مدت توانسته باشد محاصره غزه را حفظ کند، اما در بلندمدت هزینه‌های سنگین‌تری خواهد پرداخت. ناوگان صمود نشان داد که فلسطین دیگر فقط مسئله یک ملت نیست، بلکه به موضوعی جهانی بدل شده است. اسرائیل هرچه بیشتر با چنین حرکت‌هایی به شیوه‌ای سرکوبگرانه برخورد کند، بیشتر به تصویر یک قدرت منزوی، سرکوبگر و در تضاد با ارزش‌های انسانی در وجدان جهانی فرو خواهد رفت.
