اخراج مهاجرین افغان از کشور پاکستان، روز‌به‌روز زندگی این مهاجران را در این کشور دشوارتر می‌سازد. ورود دستگاه امنیتی این کشور به منازل اتباع مهاجرین افغان، یا این‌ها را لت‌وکوب می‌کند و یا بازرسی‌هایی از خانه‌های‌شان صورت می‌گیرد که مشکلات روانی را در پی داشته و در نهایت این‌ها را دیپورت می‌کند. در واقع، آن خانواده‌های آسیب‌پذیری که در میان آن‌ها کودکان هستند و بیمارانی که نیازمند درمان در این کشور می‌باشند، باید مورد حمایت قرار گیرند. طبق اصول و قوانین بین‌المللی، حتی زمانی که یک کشور تصمیم به اخراج اتباع خارجی یا مهاجرین می‌گیرد، باید آن اقدامات را با رعایت اصول مشخص‌شده انجام دهد تا از نقض حقوق بنیادی جلوگیری شود.
دولت پاکستان در قبال آن مسئولیت‌های اجتماعی دارد و باید به آن خانواده‌های آسیب‌پذیر توجه کند؛ زیرا تعدادی از کودکان در مبادی مرزها، در قندهار و در مرز «شمن» فوت کرده‌اند. در واقع، این نقض کنوانسیون‌های حقوق کودکان می‌باشد. دولت پاکستان باید این مسئله را سیاسی نکند و بتواند مشکلات و تنش‌های مرزی خود را از طریق مذاکراتی که در استانبول آغاز شده است، با گفتمان‌های سیاسی و رایزنی‌هایی که صورت می‌گیرد، حل کند. استفاده از مهاجرین به عنوان ابزار فشار سیاسی که امروز بر آنان اعمال می‌شود، در واقع نقض آشکار حقوق بشر شمرده می‌شود و دولت پاکستان باید به اصل و اصول قوانین بین‌المللی پایبند باشد.
