هوا آرام و نسیم ملایمی فضای سبز بوستان را نوازش می‌داد. خانواده‌ها یکی‌یکی وارد محوطه می‌شدند؛ کودکان با لباس‌های تمیز و رنگارنگ، مادران با ظرف‌های خوراکی و پدرانی که گوشه‌چشمی به صحن برنامه داشتند. در گوشه‌ای از شهر مشهد، جایی در دل یک بوستان عمومی، مهاجرین افغانستانی مراسمی به‌پا کرده بودند که فراتر از یک جشن معمولی بود؛ آیینه‌ای از عشق، ایمان و همبستگی.
صدای قرآن، آغازگر شب بود. تلاوتی شمرده و روح‌نواز، در فضای باز طنین انداخت و آرامش را به دل‌ها بخشید. پس از آن، مداحان افغانستانی در وصف رسول مهربانی، حضرت محمد مصطفی (ص)، و پیشوای علم و معرفت، امام جعفر صادق (ع)، نوای عشق سر دادند. شعرها و نغمه‌هایی که از دل برخاسته بودند و بر دل نشستند.
کودکان با شور و هیجان در گوشه‌ای دیگر سرگرم مسابقه بودند. سوال‌هایی درباره زندگی پیامبر و آموزه‌های اخلاقی، که به زبان ساده برای آن‌ها مطرح می‌شد. جوایز کوچک اما پرهیجان، برق شادی را در چشمان‌شان روشن می‌کرد.
اما اوج برنامه جایی بود که گروهی از هنرمندان مهاجر، موسیقی سنتی افغانستان را اجرا کردند؛ صدای دوتار و ضرب‌آهنگ‌های محلی، حسی از اصالت و دلتنگی را در دل مهاجرین زنده کرد. نوای موسیقی، نه فقط برای یادآوری ریشه‌ها، که به‌مثابه پلی بود میان گذشته و امروز، میان وطن دور و وطنِ میزبان.
وقتی نوبت به مداحی رسید، سکوتی دلنشین سراسر محوطه را دربر گرفت. مداحان مهاجر، با لهجه شیرین و صدایی گرم، اشعاری در وصف پیامبر رحمت و امام صادق (ع) خواندند؛ نغمه‌هایی که از دل تجربه‌ی زیسته مهاجرت برمی‌خاست و رنگ و بویی خاص داشت. واژه‌ها، گرچه آشنا، اما با حسی عمیق‌تر ادا می‌شدند؛ گویی هر بیت، دریچه‌ای بود به دنیایی از دلتنگی، ایمان و عشق به اهل بیت (ع).
جوانان افغانستانی نیز با اجرای سرود، صحنه را در اختیار گرفتند. هماهنگی صداها و شور نگاه‌شان، حکایت از نسلی داشت که با وجود تمام دشواری‌ها، ایستاده و پرامید به آینده می‌نگرد.
روح الله میرزایی دبیر اجرایی این مراسم به معمار نیوز گفت: برگزاری این مراسم نتیجه‌ی همکاری میان شهرداری منطقه ۴ مشهد و بنیاد فرهنگی اجتماعی افغانستانی‌های مقیم ایران بود. هدف اصلی ما از این برنامه، بزرگداشت میلاد نبی مکرم اسلام حضرت محمد مصطفی (ص) و امام جعفر صادق (ع)، و همچنین گرامی‌داشت هفته وحدت بود؛ هفته‌ای که پیام آن، همدلی، برادری و نزدیکی دل‌ها میان همه مسلمانان است.
وی افزود: برنامه‌ای که تدارک دیده شده بود، صرفاً یک جشن مذهبی نبود، بلکه تلاش کردیم فضایی شاد، پربار و خانوادگی فراهم کنیم تا خانواده‌ها، به‌ویژه کودکان و نوجوانان، ضمن بهره‌مندی از محتوای دینی، لحظاتی سرشار از نشاط و تعامل اجتماعی را تجربه کنند.
میرزایی با اشاره به سابقه فعالیت‌های فرهنگی مهاجرین در ایران ادامه داد: ما مهاجرین افغانستانی سال‌هاست که در کنار مردم شریف ایران زندگی می‌کنیم و همواره کوشیده‌ایم در حوزه‌های اجتماعی، فرهنگی و مذهبی حضور فعالی داشته باشیم. این جشن نیز ادامه‌ی همان مسیر است و خوشبختانه با استقبال گسترده‌ای از سوی مهاجرین و شهروندان مشهدی روبه‌رو شد که این نشان‌دهنده‌ی عطش جامعه برای چنین فضاهای مشترک و همدلانه است.
لازم به ذکر است که چیزی که این شب را متفاوت می‌کرد، فقط برنامه‌های متنوع نبود؛ حس مشترک تعلق، همدلی و هم‌افزایی بود.
