اعلام رسمی «سالار ولایتمدار»، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، مبنی بر نبود هیچ تبعه افغانستانی در میان بازداشتشدگان مرتبط با پرونده نفوذ در جریان «جنگ ۱۲ روزه»، نقطه پایانی بر شایعات و فضاسازیهای مغرضانهای بود که در هفتههای گذشته علیه مهاجران افغانستانی در ایران شکل گرفته بود. این ادعاها، که توسط برخی رسانههای معاند و بعضاً غافل داخلی بازتاب یافته بود، تلاش داشت تا روابط دیرینه و عمیق میان دو ملت همدین و همزبان ایران و افغانستان را هدف قرار دهد.
با تکمیل بررسیها، مشخص شد که هیچ شهروند افغانستانی در ماجرای ادعایی جاسوسی برای رژیم صهیونیستی یا ایالات متحده دخالت نداشته است. این واقعیت بار دیگر ثابت کرد که مهاجران افغانستانی نهتنها در برابر ایران نایستادهاند، بلکه همواره در کنار مردم ایران، در مسیر مقاومت و مقابله با استکبار، همپیمان بودهاند.
در طول تجاوز رژیم صهیونیستی به جمهوری اسلامی ایران، ملت افغانستان — از مردم عادی گرفته تا گروههای سیاسی و حتی طالبان — در مواضع رسمی و مردمی، تجاوز این رژیم را محکوم کردند و همبستگی خود را با ملت ایران بهروشنی نشان دادند. این مواضع برخاسته از پیوندی تاریخی است که ریشه در اشتراکات فرهنگی، زبانی، دینی و تاریخی دو ملت دارد.
تاریخ معاصر نیز گواهی روشن بر این همبستگی است. از روزهای دفاع مقدس که رزمندگان افغانستانی در کنار ایرانیان جانفشانی کردند، تا دوران دفاع از حرم که شهدای فاطمیون پرچم مقاومت را در میدانهای نبرد برافراشتند، همه نشان از پیوند ناگسستنی و عمیق میان ایران و افغانستان دارد. این پیوند نه صرفاً سیاسی، بلکه برآمده از ایمان، همسرنوشتی و تجربه مشترک ظلمستیزی است.
بیتردید همین همگرایی و همافزایی است که دشمنان دو ملت را نگران کرده و آنان را به دسیسهچینی و شایعهپراکنی واداشته است. تفرقهافکنی میان ایران و افغانستان، یکی از ابزارهای دیرین دشمنان برای ضربه زدن به محور مقاومت و تضعیف جبهه اسلام ناب محمدی(ص) است. رسانههای وابسته به قدرتهای استکباری میکوشند با تحریف واقعیتها، افکار عمومی را از مسیر درست منحرف کنند و بذر بدبینی را در میان دو ملت بیفشانند.
البته در این میان، نباید از نقش برخی افراد و جریانهای افراطی در هر دو سوی مرز غافل شد. مواضع نسنجیده، اظهارنظرهای تند و رویکردهای احساسی میتواند خواسته یا ناخواسته، در زمین دشمن بازی کند.
ازاینرو، فعالان رسانهای، اندیشمندان و نخبگان فرهنگی دو کشور باید با هوشیاری و درایت، در برابر این جنگ روانی بایستند و با تبیین واقعیتها، مانع از تخریب روابط برادرانه ملتهای ایران و افغانستان شوند.
در شرایطی که منطقه غرب آسیا در آتش فتنههای طراحیشده از سوی قدرتهای سلطهگر میسوزد، حفظ وحدت و اعتماد متقابل میان دو ملت، ضرورتی راهبردی است. آینده این دو ملت بههمپیوسته، نه در سایه سوءظن و تفرقه، بلکه در بستر همدلی و همکاری رقم خواهد خورد.
