ممنوعیت آموزش بانوان در افغانستان و اظهارات قابل تامل یک مقام ارشد طالبان

با گذشت بیش از سه سال از روی کارآمدن دوباره حکومت طالبان هنوز هم ممنوعیت‌های آموزشی این گروه علیه دختران و زنان در افغانستان پابرجا است.

حکومت طالبان در دور اول حکومتداری‌اش در دهه هفتاد شمسی که حدود 5 سال به طول کشید نیز دختران و زنان را از حق آموزش در کشور محروم کرده بود و سیاست‌های سختگیرانه‌ای علیه زنان در پیش گرفته بود.

در آستانه قدرت‌گیری دوباره این گروه در افغانستان اما پیش‌بینی می‌شد که حکومت طالبان این‌بار رویه‌های سختگیرانه گذشته را کنار گذاشته و براساس شرایط روز و مطابق خواست عمومی شهروندان عمل خواهد کرد.

این خوش‌بینی‌ها همچنان ادامه داشت تا این که طالبان در سال 1400 شمسی عملا سکان قدرت برای بار دوم در کابل به دست گرفتند و برخلاف انتظارها در همان سال اول رفتن دروازه‌های مکاتب را به روی دختران بالاتر از صنف ششم مسدود کرد.

پس از این، تحصیل دختران در دانشگاه‌ها را نیز ممنوع اعلام شد و صرفا فرصت‌های محدود تحصیلی از طریق وزارت صحت عامه عمدتا در بخش‌های صحی از قبیل نرسنگ، قابلگی، دواسازی و دندازی برای دختران و زنان در کشور فراهم بود.

سال جاری با بستن انستیتوت‌های عالی و نیمه‌عالی صحی این فرصت نیز از بانوان در کشور گرفته شد و عملا زنگ تعطیلی همه مراکز آموزشی به روی بانوان در افغانستان نواخته شد.

اقدامات طالبان برای ممنوعیت آموزش بانوان در کشور در بیش از سه سال گذشته بارها مورد انتقاد مردم افغانستان و جامعه بین‌المللی واقع شده و همواره از حکومت این گروه خواسته شده که محدودیت‌ها در این زمینه را بردارند.

نهادهای معتبر اسلامی-بین‌المللی هم بارها به محدودیت‌های طالبان بر آموزش زنان در کشور واکنش نشان داده و با غیراسلامی اعلام کردن این تصمیم، خواستار رفع آن شده‌اند.

البته در میان طالبان هم موضوع منع آموزش دختران و زنان منتقدانی داشته و بارها از محدودیت‌های آموزشی بر دختران و زنان از سوی آنان انتقاد شده است.

از جمله چهره‌های طالبان که بارها مخالفتش را با تصمیم حکومت این گروه برای ممنوعیت آموزشی بانوان اظهار کرده، شیرمحمدعباس ستانکزی، معین سیاسی وزارت خارجه حکومت فعلی است.

او روز گذشته نیز در مراسم دستاربندی حافظان و قاریان در مدرسه‌ «مظهرالعلوم نیازی» در ولایت خوست از سران حکومت طالبان خواست که زمینه‌ها را برای آموزش بانوان در کشور فراهم سازند و افزود که در حال حاضر هیچ بهانه‌ای برای بسته‌بودن نهادهای آموزشی در کشور وجود ندارد.

آقای ستانکزی افزود: «خواست ما از بزرگان امارت اسلامی این است که بدون قیدوشرط دروازه‌های علم را در چهارچوب اصول اسلامی به روی همه باز کنند؛ جهان هم در باره‌ی همین موضوع با ما اختلاف دارد.»

اظهارات معین سیاسی وزارت خارجه طالبان از این جهت هم تامل برانگیز است که محدودیت‌های آموزشی بر دختران و زنان از سوی برخی مقام‌های حکومت این گروه در راستای اِعمال قوانین شرعی و اسلامی در کشور تفسیر شده است.

انتقادها از درون حکومت طالبان اکنون این امیدواری را ایجاد کرده که ممکن با گذشت سه سال از محرومیت بانوان از آموزش، تغییراتی در برخورد این گروه با زنان رونما شود و رویه‌های بهتری در برابر زنان اتخاذ گردد.

برداشتن محدودیت‌های آموزشی از روی زنان در کشور علاوه بر این که در کاهش فاصله میان مردم و حاکمیت تاثیرگذار خواهد بود در محیط بین‌المللی نیز طالبان را در موقعیت برتر قرار خواهد داد.