شماری از زنان در کابل با انتقاد از بسته شدن آرایشگاه‌ها می‌گویند که سازمان ملل متحد در برابر این بی‌عدالتی‌ها سکوت کرده است. آنان این سکوت را «شرم‌آور» می‌خوانند.
به گزارش خبرگزاری معمار، حکومت سرپرست طالبان به تازه‌گی اعلام کرده است که صنف آرایشگران به مدت یک ماه تعلیق شود. این اقدام طالبان در ادامه محدودیت‌های دیگر علیه زنان در افغانستان است.
در پی این اقدام طالبان، شماری از زنان می‌گویند که طالبان به دنبال حذف کامل زنان از جامعه است، زیرا به گفته آنان، «مادران باسواد جامعه را از جهل نجات می‌دهد، چیزی که طالبان آن را نمی‌خواهند.»
فریده موسوی یکی از زنان در کابل به خبرگزاری معمار می‌گوید که این اقدامات طالبان در راستای حذف کامل زنان از جامعه است.
خانم موسوی افزود، سازمان ملل متحد بی‌شرمانه چشم و گوش‌شان را در برابر بی‌عدالتی و ظلم علیه زنان بسته‌اند.
وی افزود: اگر کشورهای غربی بر طالبان فشار وارد نکنند در آینده طالبان شاید بخش صحی را نیز به روی زنان بسته کنند، زیرا به گفته وی، «امارت اسلامی نمی‌خواهد زنان در جامعه نقش داشته باشند.»
حسنیه حسینی یکی دیگر از باشندگان کابل به خبرگزاری معمار می‌گوید، حمایت از حقوق بشر و حمایت از حقوق زنان که سازمان ملل متحد آن را یدک می‌کشد فقط سیاهی روی کاغذ است و هیچ اقدامی عملی برای تامین حقوق بشر انجام نمی‌شود.
خانم حسینی افزود، طالبان باید بر اساس اصول اسلامی و شریعت زمینه تحصیل و کار زنان را فراهم کند، زیرا با این محدودیت‌ها هزاران زن بی‌سرپرست مجبور شدند در جاده‌ها گدایی کنند.
وی افزود، مردم افغانستان مسلمان هستند و همواره حجاب اسلامی را رعایت کرده است. ولی طالبان با وضع محدودیت‌ها علیه زنان در پی امتیازگیری از جهان است.
گفتنی است حکومت سرپرست در اولین اقدام‌شان مکاتب را بستند، به تعقیب آن کار زنان در ادارت غیر دولتی را منع کردند، بعد از آن دانشگاه‌ها را به روی زنان بستند و در تازه‌ترین مورد، آرایشگاه‌های زنانه را به مدت یک ماه تعلیق کردند.
کشورهای اسلامی نیز بارها از طالبان خواسته‌اند که حق کار و تحصیل زنان را فراهم کنند زیرا به گفته آنها، این اقدامات طالبان مغایر با ارزش‌های اسلامی است.
کشورهای غربی نیز یکی از شروط به رسمیت شناختن حکومت طالبان را تامین حقوق زنان گفته است. ولی طالبان می‌گویند که زنان نسبت به سال‌های دیگر حقوق‌شان تامین است.
راضیه عاشوری باشنده کابل به خبرگزاری معمار می‌گوید، با بسته شدن دانشگاه‌ها وی دچار مشکلات جدی اقتصادی شده است.
عاشوری می‌گوید، یکی از جنبه منفی محدودیت‌ها علیه زنان مشکلات روحی و روانی و افزایش خودکشی در میان زنان است، زنان و دختران که در زندان‌های خانه زندانی هستند هیچ راهی جز خودکشی در مقابل‌شان نمی‌بینند.
در ماه‌های اخیر آمار خودکشی در میان جوانان و مخصوصاً زنان سیر صعودی داشته است که روان‌شناسان می‌گویند که محدودیت‌های وضع‌شده بر زنان، امید به زندگی را برای‌شان از بین برده است. به گفته روان‌شناسان، محدودیت‌ها و شرایط فعلی زنان را از نظر روانی آسیپ‌پذیر ساخته و «پوچ‌انگاری و نامیدی» ناشی از این شرایط، باعث خودکشی در میان زنان و دختران می‌شود.
