در نزدیک به دو سالی که از عمر حکومت طالبان می‌گذرد زنان در افغانستان شاهد محدودیت‌های زیادی بوده‌اند؛ از منعآموزش گرفته تا محرومیت این قشر از حق کار و سایر حقوق فردی و اجتماعی شان.
وضع محدودیت‌ها بر زنان افغانستان واکنش‌های داخلی و بین المللی را نیز در پی داشته است؛ کشورها و نهادهای بین‌المللی آن را نکوهش کرده و خواستار پایان محدودیت‌ها شدند.
حکومت سرپرست طالبان اما حقوق زنان را یک مسئله داخلی خوانده و از کشورهای جهان خواسته است در این خصوص مداخله نکنند. حکومت سرپرست همواره مدعی شده است که حقوق زنان را در چارچوب «شریعت اسلامی» تامین خواهد کرد.
در همین حال، برخی فعالان حقوق زن، طالبان را متهم به نقض حقوق زنان در افغانستان کرده و می‌گویند که حکومت سرپرست به سرکوب زنان در جامعه به شکل «بی‌رحمانه» ادامه می‌دهد. آن‌ها با انتقاد از منع آموزش و کار زنان می‌افزایند که طالبان از شکل گیری یک جامعه آگاه در کشور جلوگیری می‌کنند.
«مریم معروف آروین» فعال حقوق زن و آگاه مسایل سیاسی در این خصوص می‌گوید: در توافقنامه دوحه که بخشی از آن چندی پیش بیرون داده شد طالبان متعهد شده بودند که مانع آموزش و کار زنان نخواهند شد اما متاسفانه پس از این که به قدرت رسیدند دیدیم که در همان ماه‌های اول حکومت‌شان محدودیت‌ها بر زنان وضع شد.
خانم آروین افزود: طالبان به تدریج در قسمت آموزش، کار، مسافرت و حتی رفتن زنان به پارک و محیط‌های عمومی محدودیت‌هایی وضع کرد که تا هنوز ادامه دارد.
مصاحبه مونسه مبارز را اینجا بخوانید برخورد طالبان با زنان؛ مونسه مبارز: محدودیت‌های طالبان بر زنان “جنبه سیاسی” دارد نه شرعی و انسانی!
وی در خصوص چرایی وضع محدودیت‌ها بر زنان از سوی طالبان گفت: «اولا این که طالبان زنان را برابر با مردان نمی‌دانند، دوم این‌که برخی از افراد طالبان حتی آموزش مدرن را برای مردان درست نمی‌دانند چه برسد برای زنان. سوما، این‌ها فکر می‌کنند که اگر یک زن تحصیل می‌کند و روشنفکر می‌شود دیگر به حرف‌های آن‌ها گوش نخواهند، چون از حقوق و جایگاه خویش آگاه می‌شود.»
این فعال حقوق زن در ادامه گفت: طالبان از زنان آگاه هراس دارند. طالبان همین قسم از شکل گیری یک جامعه آگاه هم هراس دارد، برای همین روز به روز فضای تعلیمی و تحصیلی در کشور تنگ‌تر و محدود‌تر می‌شود.
وی در بخش دیگر از صحبت‌هایش جامعه جهانی را به حمایت از دوام سلطه طالبان متهم کرده، افزود: «جامعه جهانی که در راس آن امریکا و برخی قدرت‌های دیگر قرار دارند تمام تلاش‌شان این است که طالبان در قدرت نگهداری شوند، برای همین از آن به عناوین مختلف حمایت می‌کنند.»
آروین همچنان می‌گوید که «با ادامه حاکمیت طالبان مردم افغانستان و بویژه زنان قربانیان این حاکمیت خواهند بود.»
وی گفت: «امروزه یک ناامیدی وسیع در میان مردم و خصوصا زنان شکل گرفته است؛ به گونه‌ای که هیچ‌کس امیدی برای تغییر و بهبود اوضاع ندارد؛ همه سرگردان و نگران آینده!»
وی در اخیر «تلاش جمعی برای زنده کردن حس امید برای مردم» را یک نیاز جدی در جامعه می‌داند که حداقل می‌تواند دوام زندگی آنان را در شرایط دشوار امروزی تضمین کند.
