تیم ملی فوتسال زیر ۱۷ سال افغانستان شب پنج‌شنبه گذشته با شکست ۲ بر ۱ تیم ایران در فینال رقابت‌های قهرمانی آسیا، تاریخ‌سازی کرد و برای نخستین بار عنوان قهرمانی سطح قاره را به افغانستان هدیه داد.
این دیدار در شهر ورزشی خلیفه در منامه برگزار شد و با وجود چالش‌ها و کمبودها، نوجوانان افغانستان توانستند با انگیزه و اراده، افتخار بزرگی برای کشور کمایی کنند. نیمه نخست بازی با برتری یک بر صفر افغانستان پایان یافت و در نیمه دوم نیز ملی‌پوشان کشورمان گل دوم را به ثمر رساندند. هرچند ایران توانست یک گل جبرانی بزند، اما گویی عزم جوانان افغان برای ثبت این پیروزی تاریخی تزلزل‌ناپذیر بود. این موفقیت نشان داد که استعداد و پشتکار می‌تواند حتی در سخت‌ترین شرایط، راه به پیروزی ببرد.
قهرمانی تیم ملی فوتسال افغانستان اما فراتر از یک دستاورد ورزشی است؛ این پیروزی آینه‌ای است که ظرفیت‌های نهفته در جامعه ورزشی کشور را به نمایش می‌گذارد. جوانانی که با امکانات محدود، بدون زیرساخت‌های استاندارد و در فقدان حمایت‌های سیستماتیک، توانسته‌اند در عرصه بین‌المللی درخشش کنند، گواهی بر این واقعیت‌اند که افغانستان دارای سرمایه انسانی ارزشمندی است که تنها نیازمند بستر مناسب برای شکوفایی است.
با این حال، نگاهی به وضعیت کنونی ورزش در افغانستان نشان می‌دهد که این قهرمانی بیشتر مرهون تلاش فردی ورزشکاران و مربیان است تا حمایت ساختاری و برنامه‌ریزی بلندمدت. در حالی که تیم‌های ملی دیگر کشورهای آسیایی از تمهیدات جامع، اردوهای تخصصی و بودجه‌های کافی برخوردارند، ورزشکاران افغانستان همچنان با چالش‌های مالی، کمبود تجهیزات و محدودیت‌های فضاهای تمرینی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این واقعیت سوال اساسی را مطرح می‌کند که چرا حاکمیت فعلی نتوانسته است حمایت متناسب با استعدادهای ورزشی را فراهم آورد؟
بی‌تردید، ورزش یکی از موثرترین ابزارها برای تقویت هویت ملی، ارتقای جایگاه بین‌المللی و ایجاد فضای امیدواری در جامعه است. قهرمانی فوتسال می‌تواند نقطه عطفی برای توجه جدی به توسعه ورزش در کشور باشد، اما این مستلزم آن است که حاکمیت کنونی فراتر از واکنش‌های لحظه‌ای، استراتژی منسجم و پایداری برای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، آموزش مربیان و حمایت از رشته‌های مختلف ورزشی اتخاذ کند.
این پیروزی یادآور آن است که ورزش نه تنها میدان رقابت، بلکه عرصه وحدت، افتخار و امید میان ملت‌هاست. جوانان افغانستان با این قهرمانی ثابت کردند که توان رقابت با بهترین‌ها را دارند؛ اکنون نوبت حاکمیت طالبان است که با عمل، نه صرفاً وعده، این استعدادها را پاسداری کند و راه را برای موفقیت‌های بیشتر هموار سازد.