غزه، این باریکه‌ی زخمی از پیکر فلسطین، دوباره زیر آوارِ جنایت‌های رژیم صهیونیستی نفس می‌کشد. در میانه‌ی ویرانی و خون، صدای ضجه‌ی کودکان و ناله‌ی مادران به آسمان برخاسته، اما جهان عرب، که روزی داعیه‌دار حمایت از آرمان فلسطین بود، امروز در سکوتی سرد و سنگین فرو رفته است. حملات پیاپی اسرائیل به مناطق مسکونی، مدارس و بیمارستان‌ها، تنها با بمب‌ها انجام نمی‌شود؛ این جنایات با سکوت همراهان دیروز هم تکمیل می‌شود.
بیمارستان المعمدانی، که در اکتوبر گذشته شاهد یکی از فجیع‌ترین حملات صهیونیست‌ها بود، بار دیگر هدف بمباران وحشیانه قرار گرفت. در حمله‌ی پیشین، صدها بیمار، پزشک و غیرنظامی در یک چشم به هم زدن قربانی شدند؛ و حالا تکرار این جنایت بار دیگر این پرسش را پیش روی ما می‌گذارد: آیا کشتار در بیمارستان‌ها به رویه‌ای عادی برای اسرائیل تبدیل شده؟
این حمله‌ها، تنها هدف نظامی ندارند؛ هدف، شکستن روحیه‌ی مردم، نابود کردن آخرین پناهگاه‌های بشری و از بین بردن امید است.
در حالی‌که صدها جنازه‌ی کودکان و زنان از زیر آوار بیرون کشیده می‌شود، برخی دولت‌های عربی نه‌تنها واکنش جدی‌ای نشان نمی‌دهند، بلکه در نشست‌های دیپلماتیک با رژیم اشغال‌گر دست می‌دهند و لبخند می‌زنند.
کشورهایی چون امارات، بحرین و حتی عربستان سعودی، که پیش‌تر دست‌کم، شعار حمایت از فلسطین را سر می‌دادند، امروز یا سکوت کرده‌اند یا به پروژه‌ی عادی‌سازی روابط ادامه می‌دهند. آیا این سکوت را می‌توان بی‌طرفی نامید؟ یا باید آن را همدستی با رژیمی دانست که بیمارستان‌ها و مدارس را به خاک و خون می‌کشد؟
فلسطین دیگر فقط مسئله‌ای سیاسی نیست؛ مسئله‌ی اخلاق و انسانیت است.
همزمان با سکوت کشورهای عربی، رسانه‌های غربی نیز در حال بازتولید روایتی تحریف‌شده از جنایات اسرائیل هستند. در بسیاری از گزارش‌ها، واژه‌هایی چون “اشتباه نظامی” یا “خسارات جانبی” جای “قتل‌عام” و “جنایت جنگی” را گرفته‌اند. این نوع روایت‌سازی، در کنار بی‌تفاوتی کشورهای عربی، زمینه را برای تکرار جنایت‌های بیشتر فراهم می‌سازد.
با وجود این‌همه فشار، محاصره، گرسنگی و مرگ، مردم غزه ایستاده‌اند. از دل ویرانه‌ها صدای مقاومت، دعا و امید همچنان بلند است. این ایستادگی، نه‌تنها غرور فلسطینیان بلکه وجدان بیدار ملت‌های منطقه را زنده نگه می‌دارد. ملت‌ها، اگرچه دولت‌هایشان سکوت کرده‌اند، اما هنوز در راهپیمایی‌ها، خیابان‌ها و فضای مجازی فریاد فلسطین را بلند کرده‌اند.
جنایت‌های رژیم صهیونیستی در غزه، به‌ویژه حمله‌ی دوباره به بیمارستان المعمدانی، لکه‌ی ننگی بر پیشانی تاریخ است. اما آنچه این لکه را تیره‌تر می‌کند، سکوت عمیق و مرگبار بسیاری از کشورهای عربی است. اگر امروز در برابر جنایات آشکار، تنها تماشاگر باشیم، فردا در برابر تاریخ نیز پاسخی نخواهیم داشت.
فلسطین، آیینه‌ای است که چهره‌ی واقعی حکومت‌ها را نشان می‌دهد؛ و متأسفانه، بسیاری از این چهره‌ها، با جنایت همدست شده‌اند.
