برنامۀ جهانی غذا در گزارش تازۀ خود هشدار داده است که تا ماه اکتوبر سال جاری میلادی ۱۲.۴ میلیون نفر در افغانستان با سطح بلند ناامنی غذایی روبه‌رو خواهند بود.
این سازمان گفته است که با وجود چالش‌های جاری، افغانستان از لحاظ ناامنی غذایی در تناسب به گذشته نسبتاً در حالت خوبی قرار دارد و با این وجود در حال حاضر ۴ میلیون نفر از جمله ۳.۲ میلیون کودک زیر ۵ سال با سوءتغذیۀ شدید مواجه هستند.
در گزارش آمده است که این نهاد بخاطر فراهم ساختن کمک‌های اضطراری مواد خوراکی، تغذیه و دیگر سهولت‌های عاجل برای مردم نیازمند افغانستان در سال ۲۰۲۴ میلادی به ۱.۶ میلیارد دالر نیاز دارد.
برنامۀ جهانی غذا در این گزارش عامل بحران ناامنی غذایی را بی‌ثباتی اقتصادی دوامدار در افغانستان، تغییرات اقلیمی مانند سیلاب‌های ویرانگر اخیر و خشکسالی و بازگشت صدها هزار مهاجر افغان از ایران و پاکستان به افغانستان عنوان کرده است.
در گزارش این نهاد از صدها هزار آسیب‌دیدۀ سیلاب‌ها از ماه مارچ تا جون در مناطق شمالی و جنوبی مانند ولایت‌های بغلان، غور و بدخشان نیز یادآوری شده است که به گفتۀ این سازمان، این سیلاب‌ها منابع عایداتی اقتصادی مردم را گرفته و خانه‌ها، سرک‌ها، شفاخانه‌ها و مراکز آموزشی برخی دیگر تأسیسات عامه را از بین برده است.
تحولات سیاسی در افغانستان سبب شده است که کشور در بخش‌های مختلفی از حرکت باز مانده و یا دچار کندی شود. امنیت و اقتصاد دو بخش عمده ای است که از این تحولات آسیب چشمگیر دیده اند. امنیت، زیر بنای اقتصاد است؛ یعنی اگر ثباتی و جود نداشته باشد، توسعه اقتصادی نیز شکل نخواهد گرفت.
عقب ماندگی در اقتصاد، فقر و بیکاری را به دنبال داشت که در نتیجه‌ی آن بسیاری از خانواده‌ها توان تامین مایحتاج زندگی خود را از دست دادند. علاوه بر آن خشکسالی های مکرر و موقعیت جغرافیای افغانستان، مزید بر علت شده و زندگی مردم که بر پایه‌ی کشاورزی شکل گرفته است را هدف قرار داده است.
از سوی دیگر باز گشت صدهاهزار آواره افغانستانی از کشورهای دیگر، اوضاع را پیچیده‌تر کرده است. اداره طالبان توان تامین نیازهای ضروری جمعیت موجود در کشور را ندارد؛ حال اینکه عودت این حجم از مهاجران، کار را هم برای طالبان و هم برای خود مردم سخت کرده است.
علاوه بر موارد یاد شده سیلاب‌های ویرانگر سال جاری، زمین‌های کشاورزی و حاصلات آنها را ویران ساخته و حتی مناطق روستایی نیز در برآورده ساختن احتیاجات خود عاجر مانده اند.
با این اوصاف ضروی به نظر می‌رسد که طالبان در جهت ادغام افغانستان به جامعه جهانی، گام‌های عملی بردارد، تا از این رهگذر،زمینه‌های رشد اقتصادی و ترغیب دولت ها برای مشارکت در اقتصاد افغانستان فراهم گردد.
