همزمان با روز جهانی تلویزیون، سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان اعلام کرد که آزادی بیان در کشور ما به شدت در خطر بوده و رسانهها، به خصوص تلویزیونها، در چند سال گذشته فشارهای زیادی را تحمل کردهاند.
این سازمان اعلام کرد که طالبان با اعمال سانسور، تعطیلی وسیع رسانهها و ایجاد فضایی مملو از ترس و تهدید علیه خبرنگاران، آزادی بیان و جریان آزاد اطلاعات را به شدت محدود کرده است.
در سالهای اخیر، افغانستان شاهد محدودیتهای شدید علیه رسانهها و به ویژه تلویزیونها بوده است. پس از به قدرت رسیدن طالبان، این گروه با اعمال سانسور، تعطیلی رسانهها و ایجاد فضایی مملو از ترس، آزادی بیان را به شدت محدود کرده است. یکی از اهداف اصلی طالبان از این سیاستها، کنترل روایتهای عمومی و شکلدهی به افکار عمومی است. با سانسور اخبار و اطلاعات، طالبان میتواند تصویری مطلوب از خود ارائه دهد و انتقادات را سرکوب کند.
همچنین، محدود کردن رسانهها به طالبان این امکان را میدهد که انتقادها و نظرات مخالف را خاموش کنند و بدین ترتیب قدرت خود را حفظ کرده و هرگونه نارضایتی عمومی را کاهش دهند. این گروه با تحمیل محتوای مطابق با ایدئولوژی خود به رسانهها، تلاش میکند تا فرهنگ و ارزشهای خود را به جامعه تحمیل کند و هرگونه دیدگاه متفاوت را از بین ببرد.
نتیجه این سیاستهای محدودکننده، تضعیف آزادی بیان در افغانستان است. خبرنگاران، به ویژه زنان، تحت فشار قرار گرفته و بسیاری مجبور به ترک کار یا حتی کشور شدهاند. با کاهش تعداد رسانههای مستقل و عدم دسترسی به اطلاعات متنوع، جامعه به سمت ناامنی اطلاعاتی پیش میرود که میتواند منجر به گسترش شایعات و اطلاعات نادرست شود.
تضعیف رسانهها همچنین ممکن است عواقب منفی اجتماعی و اقتصادی به همراه داشته باشد. رسانهها نقش کلیدی در آگاهیرسانی و توسعه جامعه دارند و از بین رفتن آنها میتواند به کاهش کیفیت زندگی مردم منجر شود.
سیاستهای محدودکننده طالبان نه تنها به نفع این گروه نیست، بلکه میتواند در بلندمدت باعث تضعیف پایههای اجتماعی و اقتصادی کشور شود.
با کاهش آزادی بیان و کنترل روایتها، طالبان ممکن است به طور موقت کنترل بیشتری بر اوضاع داشته باشند، اما در نهایت این سیاستها میتواند به نارضایتی عمومی و بحرانهای جدیتر منجر شود. در چنین شرایطی، حمایت از رسانههای مستقل و تقویت آزادی بیان به عنوان یک ضرورت حیاتی برای آینده افغانستان قلمداد میگردد.