روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه، که به صورت رسمی با نام (World Day Against Torture) شناخته می‌شود، در تاریخ ۲۶ ژوئن هر سال برگزار می‌شود.
این روز توسط سازمان ملل متحد به منظور توجه به قربانیان شکنجه در سراسر جهان و ایجاد آگاهی در جامعه جهانی درباره این موضوع برگزار می‌شود.
این روز به عنوان یک رویداد بین‌المللی، فرصتی است برای تلاش جهت پایان دادن به شکنجه در سراسر جهان و حمایت از قربانیان آن.
هدف اصلی این روز، جلوگیری از شکنجه و پیشگیری از آن است.
در این روز، افراد و سازمان‌های مختلف در سراسر جهان با همکاری سازمان ملل متحد و سایر سازمان‌های بین‌المللی، فعالیت‌های مختلفی را برای افزایش آگاهی درباره شکنجه، حمایت از قربانیان آن، و ترویج حقوق بشر و عدالت انجام می‌دهند.
تلاش برای پایان دادن به شکنجه و حمایت از قربانیان آن، یکی از اهداف اساسی سازمان ملل متحد است.
در این راستا، سازمان ملل متحد هر ساله کمپینی را با شعار “شکنجه هیچ‌وقت برای هیچکس قابل تحمل نیست” راه‌اندازی می‌کند که با هدف ترویج اطلاعات در مورد شکنجه و ایجاد آگاهی در جامعه جهانی درباره این موضوع، از طریق رسانه‌های اجتماعی، ویدئوها، مقالات و سخنرانی‌ها انجام می‌شود.
در واقع شکنجه به عنوان یکی از بدترین وحشتناک‌ترین روش‌های تعذیب و آزار جسمی و روانی در تاریخ بشر شناخته شده است.
این روش توسط نظام‌های دیکتاتوری و ضد حقوق بشری، بر علیه کسانی که دستگیر و بازداشت می‌شوند، به کار گرفته می‌شود و متاسفانه از شکنجه هایی مانند ضرب و شتم، بریدن، سوزاندن، برش دادن، وارد نمودن شوک الکتریکی به فرد و… که هر کدام از آنها کاملا با مبانی حقوق بشر ناسازگار هستند در بسیاری از زندان‌ها و بازداشتگاه‌های مخفی نهادهای امنیتی بر علیه افراد استفاده می‌شود.
از سوی دیگر دین مبین اسلام، به عنوان یکی از بزرگترین دین‌های جهان، به شدت مخالف شکنجه و آزار و اذیت افراد در هر شکل و روشی است.
در قرآن کریم، شکنجه و آزار و اذیت به عنوان یکی از اعمال ناپسند شناخته شده و در خصوص افرادی که مرتکب چنین رفتارهایی شوند مجازات‌های سختی در نظر گرفته شده است، در مقابل در خصوص مهربانی و عطوفت و دوری از خشونت در اسلام توصیه‌های فراوانی شده و برای آن ثواب و پاداش زیادی وعده داده شده است.
بنابراین، شکنجه در هر شکل و روشی بر اساس احکام اسلامی، غیرقانونی و غیرقابل پذیرش است. در اسلام، احترام به حقوق بشر و حفظ دستور و نظم جامعه و اجتناب از ایجاد آسیب به افراد، به عنوان اصول اساسی در زندگی بشری تلقی می‌شود.
از این رو، هرگونه شکنجه و آزار و اذیت افراد، با اصول اساسی اسلام در تعارض است و غیرقابل قبول است.
به علاوه، در تاریخ اسلام، شکنجه و آزار و اذیت در جامعه، توسط ائمه(علیهم السلام) و رهبران دینی محکوم شده است. در این راستا، حضرت علی (ع)، امام حسین (ع) و ائمه معصومین (ع) به عنوان رهبران دینی، همواره در خصوص احترام به حقوق بشر، خصوصاً در مورد زندانیان و افراد ضعیف و مستضعف تاکید کرده‌اند.
به عنوان نمونه از اولین توصیه‌های امام علی (ع) می‌توان، مدارا با مردم را نام برد چنان که در نامه‌ای به مالک اشتر می‌فرمایند: «مهربانی با مردم را پوشش دل خویش قرار ده، و با همه دوست و مهربان باش.
مبادا هرگز، چونان حیوان شکاری باشی که خوردن آنان را غنیمت دانی، زیرا مردم دو دسته‌اند، دسته ای برادر دینی تو، و دسته دیگر همانند تو در آفرینش می‌باشند، اگر گناهی از آنان سر می‌زند، آنان را ببخشایی و بر آنان سخت گیر، آن گونه که دوست داری خدا تو را ببخشاید، بر بخشش دیگران پشیمان مشو، و از کیفر کردن شادی مکن، و از خشمی که توانی از آن رها گردی شتاب نداشته باش.»
به طور کلی، اسلام به عنوان یک دین انسان‌محور، احترام به حقوق بشر و جلوگیری از شکنجه و آزار و اذیت افراد را به عنوان یکی از اصول اساسی خود قرار داده است.
