شریف غالب، کارشناس روابط بین‌الملل و مسایل سیاسی، در گفت‌وگو با برنامه «فانوس» از تلویزیون معمار، وضعیت رسانه‌ها در افغانستان پس از بازگشت طالبان به قدرت را یکی از بحرانی‌ترین دوره‌های تاریخ رسانه‌ای کشور خواند و گفت که از سال ۲۰۲۱ میلادی به این‌سو، ژورنالیسم افغانستان سیر نزولی و پرچالشی را طی کرده است.
آقای غالب در این گفت‌وگو تأکید کرد که «رسانه‌ها نه‌تنها سانسور شدند، بلکه فرار کردند و سکوت کردند.» او گفت بخش بزرگی از روزنامه‌نگاران، به‌ویژه زنان خبرنگار، پس از سقوط نظام پیشین ناچار به ترک کشور شدند و این روند «یکی از بزرگ‌ترین آسیب‌ها به بدنه‌ی ژورنالیسم افغانستان» بوده است.
وی با اشاره به تغییر بنیادین در ساختار حاکمیت سیاسی گفت: «ما امروز با یک نظام عقیدتی روبه‌رو هستیم که هیچ چیزی را بیرون از چهارچوب فکری و تعریف خود برنمی‌تابد. در چنین ساختاری، آزادی بیان عملاً در تنگنا قرار دارد و رسانه‌ها مجبورند یا خاموش بمانند یا در چارچوب ازپیش‌تعیین‌شده سخن بگویند.»
غالب در ادامه افزود که یکی از مشکلات جدی در وضعیت کنونی، تداخل صلاحیت‌ها میان نهادهای ناظر بر رسانه‌هاست. او گفت: «ما شاهد سه مرجع عمده هستیم که هرکدام به‌نوعی در کار رسانه‌ها مداخله می‌کنند؛ وزارت امر به معروف، وزارت اطلاعات و فرهنگ، و اداره استخبارات کشور. نبود مرز روشن میان صلاحیت‌های این نهادها باعث شده برخوردها با رسانه‌ها سلیقه‌ای، گاه خشن، و در بسیاری موارد بدون ضابطه باشد.»
او در پایان یادآور شد که نبود یک مرجع مستقل، همراه با مهاجرت گسترده‌ی خبرنگاران و فشارهای ایدئولوژیک، سبب شده که فضای رسانه‌ای افغانستان بیش از هر زمان دیگری محدود و خاموش شود.