نویسنده: م. کهریزنوی
شهادت سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله لبنان، نه پایان یک مسیر، بلکه آغاز فصلی تازه در تاریخ مقاومت است. او در زندگی‌اش نماد آزادگی، شجاعت و عدالت‌خواهی بود و در شهادتش، پرچم بیداری و مقاومت را به دست نسل‌های آینده سپرد. در روزگاری که سران کشورهای عربی در برابر رژیم صهیونیستی زانو زده‌اند، تنها او بود که همچون حیدر کرار در میدان غرید و با رژیم صهیونیستی اسرائیل جنگید. تشییع میلیونی و جهانی او، نشان داد که مردان بزرگ جاودانه می‌شوند و یادشان مرزهای جغرافیایی و مذهبی را درمی‌نوردد.
ترور سید حسن نصرالله در ششم میزان/ مهر ۱۴۰۳ه.ش، نقطه‌ای خونین در تاریخ مقاومت بود؛ جنایتی که اسرائیل با پشتیبانی مستقیم امریکا مرتکب شد و از بمب‌های سنگرشکن ساخت امریکا برای نابودی مردی استفاده کرد که سه دهه پرچم دار مبارزه با رژیم کودک کش صهیونیسم بود. این ترور، نه تنها رسوایی اسرائیل و امریکا را بیش از پیش برملا کرد، بلکه یک حقیقت را عیان ساخت: مردان بزرگ، حتی پس از شهادت نیز زنده‌اند و الهام‌بخش ملت‌ها خواهند ماند.
سید حسن نصرالله بیش از ۳۰ سال رهبری حزب‌الله را بر دوش کشید و در این مدت، او نه تنها یک رهبر سیاسی-نظامی، بلکه نمادی از اخلاق، شجاعت، ایمان و خرد سیاسی بود. او صبور، فروتن و در عین حال استوار بود؛ مردی که هم در میدان جنگ می‌غرید و هم در سیاست ورزی عقلانیت را پیشه می‌ساخت. او شیر جهان عرب بود؛ مردی که غیرت، شجاعت و وجدانش را نه در کاخ‌های اشرافی و قراردادهای سازش، بلکه در سنگر مقاومت و در کنار رزمندگان فلسطینی و لبنانی یافت.
در حالی که سران عربستان، قطر، امارات، مصر و اردن درب سازش را بر روی اسرائیل گشودند و با آن رژیم کودک کش قراردادهای امنیتی، سیاسی و تجاری امضا کردند، سید حسن نصرالله تنها مردی بود که بی‌هیچ هراسی در میدان ایستاد. او یادگار علی (ع) در روزگار ما بود؛ همچون حیدر کرار شمشیر می‌زد و می‌غرید. شرم باد بر حاکمان عربی که در برابر خون‌های ریخته‌شده در غزه و جنوب لبنان سکوت کردند، در حالی که یک مرد، یک صدا و یک پرچم مقاومت، وجدان بیدار امت عربی و اسلامی شد.
مردان بزرگ، زندگی و شهادتشان پر از خیر و برکت است. زندگی سید حسن نصرالله سرشار از پیروزی‌های تاریخی بود: آزادی جنوب لبنان در سال ۲۰۰۰م، شکست اسرائیل در جنگ ۳۳ روزه ۲۰۰۶م، و نابودی تروریست‌های تکفیری در سوریه و عراق. شهادتش نیز برکت آفرید؛ از ایران و عراق تا یمن و ونزوئلا و روسیه، همه آزادگان جهان در عزای او یک‌صدا شدند.
تشییع باشکوه سید حسن نصرالله با حضور نمایندگان و مقامات ۷۹ کشور و میلیون‌ها انسان در بیروت، درس بزرگی برای تاریخ بود. این وداع پرشکوه، نشان داد که چگونه از مردان بزرگ تجلیل می‌شود؛ مردانی که یادشان نه در یک کشور یا یک مذهب، بلکه در دل شیعه و سنی، مسیحی و پیروان تمام مذاهب و ادیان، و در قلب همه آزادگان جهان جاودانه خواهد ماند. اما نام شما بی‌غیرتان و همدستان امریکا و اسرائیل، در تاریخ جز به‌عنوان خودفروختگان و رسوایان نخواهد ماند؛ شرم‌تان باد!
نقش حوثی‌های یمن در پشتیبانی از فلسطین و حزب‌الله، سندی از آزادگی در روزگار ماست. انصارالله یمن، با وجود محاصره و جنگ، در کنار برادران فلسطینی و لبنانی ایستاده و رژیم صهیونیستی و امریکا را به چالش کشیده است. همچنین جمهوری اسلامی ایران، به‌عنوان ستون محور مقاومت، همواره از مردم فلسطین، حزب‌الله لبنان و انصارالله یمن حمایت کرده و در کنار آنان در برابر ظلم جهانی ایستاده است.
ترور سید حسن نصرالله بار دیگر چهره‌ی جنایتکار واقعی امریکا را برملا کرد؛ کشوری که خود را مدافع حقوق بشر معرفی می‌کند، اما در عمل بزرگ‌ترین حامی تروریسم جهانی است. امریکا با ارسال بمب‌های سنگرشکن به اسرائیل، شریک مستقیم جنایت شد. اسرائیل نیز با ارتکاب این ترور، نه تنها قوانین بین‌المللی را زیر پا گذاشت، بلکه لکه‌ای سیاه‌تر بر پرونده ننگین خود افزود. این دو رژیم تروریستی، نه تنها مسئول خون سید حسن نصرالله، بلکه مسئول خون میلیون‌ها انسان بی‌گناه در فلسطین، لبنان، یمن و دیگر نقاط جهان‌اند.
شهادت سید حسن نصرالله، شکستی برای اسرائیل و امریکا و پیروزی برای روح جهانی مقاومت است. او تنها یک رهبر لبنانی نبود، بلکه وجدان بیدار امت اسلامی و نماد آزادگی در جهان بود. زندگی‌اش آکنده از مبارزه و پیروزی، و شهادتش مملو از برکت و الهام بود. امروز، سید حسن نصرالله زنده تر از همیشه است؛ در قلب کودکان غزه، در سنگرهای یمن، و در جان هر آزاده‌ای که در برابر ظلم ایستاده است. شیر جهان عرب رفت، اما غرش او در تاریخ باقی ماند. اسرائیل و امریکا شاید بتوانند پیکر مردان بزرگ را از میان بردارند، اما هرگز نمی‌توانند یاد و راه آنان را خاموش کنند.
