جنایات رژیم صهیونیستی در غزه، با حمایت مستقیم ایالات متحده امریکا، به نقطه‌ای رسیده که نه‌تنها حقوق بشر، بلکه اساس انسانیت را زیر سؤال برده است. در حالی که کودکان و زنان غزه زیر بمباران‌ها و محاصره غذایی جان می‌بازند، جهان اسلام و غربِ مدعی حقوق بشر، یا سکوت کرده‌اند یا با اقدامات نمایشی، به این جنایت دامن زده‌اند.
غزه امروز، نماد بی‌عدالتی مدرن است؛ جایی که حقوق اولیه بشر از آب و غذا تا امنیت به سلاحی برای نسل‌کشی تبدیل شده است. بیانیه اخیر سه کشور اروپایی (آلمان، فرانسه و انگلیس) هرچند حاوی نکات مثبتی مانند درخواست آتش‌بس و لغو محاصره است، اما از یک تناقض بنیادین رنج می‌برد: این کشورها خود از حامیان اصلی اسرائیل بوده‌اند و حالا پس از قربانی شدن ده‌ها هزار انسان، تازه “نگرانی” خود را ابراز می‌کنند.
رژیم صهیونیستی با حمایت بی‌قیدوشرط امریکا، تمام قواعد حقوق بشری و قوانین بین‌المللی را زیر پا گذاشته است:
- کشتار کودکان: بیش از ۲۰ هزار کودک شهید، هزاران کودک زخمی و ۱۹ هزار کودک بی‌سرپرست، نتیجه مستقیم بمباران‌های عمدی مکاتب، بیمارستان‌ها و مناطق مسکونی است. اسرائیل کودک کش نه‌تنها این جنایات را تکذیب نکرده، بلکه با ادعای “دفاع مشروع”، آن را توجیه می‌کند.
- سلاح گرسنگی: محاصره کامل غزه و جلوگیری از ورود غذا، آب و دارو، مصداق بارز جنایت علیه بشریت است. سازمان‌های بین‌المللی هشدار داده‌اند که گرسنگی دسته‌جمعی در حال وقوع است، اما اسرائیل با بستن گذرگاه‌ها، این فاجعه را تسریع کرده است.
- خشونت سیستماتیک علیه زنان: از تجاوز به عنوان سلاح جنگ تا کشتار مادران باردار در بیمارستان‌ها، اسرائیل از هیچ جنایتی دریغ نکرده است. گزارش‌های مستند از شکنجه و اعدام‌های صحرایی زنان و کودکان، نشان‌دهنده ابعاد وحشیانه این رژیم کودک کش است.
ایالات متحده، با وتو کردن تمام قطعنامه‌های ضد اسرائیل در شورای امنیت و ارسال میلیاردها دالر سلاح به این رژیم، نه‌تنها ناظر، بلکه معمار اصلی این نسل‌کشی است. و باید پرسید:
- آیا کشتار کودکان فلسطینی با بمب‌های امریکایی، “دفاع از دموکراسی” است؟
- چرا اوکراین “قربانی تجاوز” است، اما غزه “منطقه جنگی”؟
- آیا حقوق بشر غربی، تنها برای سفیدپوستان مسیحی معتبر است؟
دولت‌های عربی به‌ویژه امارات، عربستان و ترکیه، با عادی‌سازی روابط با اسرائیل یا سکوت در برابر جنایات، خون فلسطینیان را به بهای دالر فروخته‌اند:
- امارات با ساخت پروژه‌های میلیاردی در حالی که غزه در تاریکی فرو رفته، ثابت کرده که “امت اسلامی” برایش یک شعار توخالی است.
- عربستان با سرمایه‌گذاری در ورزش و هنر به جای کمک به غزه، نشان داده که “ولایت عهدی” برایش مهم‌تر از “ولایت مظلومان” است.
- ترکیه که روزی مدعی دفاع از قدس بود، امروز روابط اقتصادی با اسرائیل را گسترش داده است.
و اما، بیانیه اخیر اروپا، هرچند حاوی نکات مثبت است، اما نقاب ریاکاری غرب را برملا می‌کند:
- چرا پس از نزدیک به دو سال کشتار، تازه به فکر آتش‌بس افتاده‌اند؟
- چرا در همان روزی که محکوم به “اشغال فلسطین” می‌کنند، تسلیحات جدید به اسرائیل می‌فرستند؟
- آیا “راه‌حل دو کشوری” تنها یک بهانه برای ادامه اشغال نیست؟
غزه امروز، آزمونی برای وجدان بشریت است:
- امریکا و اسرائیل باید به عنوان جنایتکاران جنگی محاکمه شوند.
- دولت‌های عربی باید از عادی‌سازی روابط با اسرائیل دست بردارند و تمامی روابط اقتصادی و سیاسی را قطع کنند.
- ملت‌های آزاده جهان باید با فشار بر دولت‌های خود، محاصره غزه را بشکنند و از تحریم همه‌جانبه اسرائیل حمایت کنند.
- سازمان‌های بین‌المللی نباید به بیانیه‌های نمایشی بسنده کنند، بلکه باید اسرائیل را به‌صورت عملی تحریم کنند.
به نام خدایی که داد مظلوم را از ظالم می‌ستاند، فریاد می‌زنیم:
سکوت شما در برابر غزه، همدستی با جنایت است!
